Nierozłączka czerwonoczelna: mała papuga o specjalnych cechach

Przy długości ciała wynoszącej do 17 centymetrów nierozłączki czerwonoczelne są największym przedstawicielem rodziny agapornidów. Ich naturalne siedlisko charakteryzują suche lasy, stepy i sawanny z luźnymi drzewami. Dalsze obszary występowania można znaleźć na obrzeżach lasów, przy brzegach rzek, a nawet w pobliżu gruntów ornych. Na wolności nierozłączki czerwonoczelne żyją z reguły w małych grupach liczących do dwudziestu osobników; w szczególnie korzystnych warunkach bytowych, tj. zbiorniki wodne, stado może liczyć nawet kilkaset zwierząt.

Ciekawą osobliwością jest to, w jaki sposób nierozłączki czerwonoczelne budują swoje gniazda: materiał służący do budowy nie jest transportowany w dziobie ani w pazurach, ale jest chowany w upierzeniu. Nietypowy jest również kształt gniazda; podczas gdy inne agapornidy budują suche gniazda, nierozłączki czerwonoczelne tworzą gniazda w kształcie miseczek. Ptaki te są znane są w Niemczech od 1860 roku – to wtedy na kontynencie pojawiły się pierwsze ptaki. W 1869 roku Alfred Brehm wyhodował w zoo pierwsze udane potomstwo. W ich ojczyźnie nierozłączki czerwonoczelne są niestety prześladowane jako szkodniki upraw. Eksperci szacują, że obecnie na wolności żyje zaledwie 100 000 tych ptaków.

Żyjące w swojej ojczyźnie, a zatem w Afryce, nierozłączki czerwonoczelne mają intensywnie zielone ubarwienie. Od czoła aż po klatkę piersiową mają one plamkę przypominającą śliniaczek w kolorze łososiowym lub różowym, od której wzięła się nazwa nierozłączek czerwonoczelnych. Upierzenie na kuperku i ogonie ma kolor niebieski. W niewoli i w wyniku prowadzonej przez człowieka selekcji hodowlanej wykształciło się kilka innych wariantów kolorystycznych, jak np. lutino (żółta), niebieska, oliwkowo-zielona i pastelowo-niebieska, w każdym przypadku z różowym śliniaczkiem.

Jako hodowca nierozłączek czerwonoczelnych muszą Państwo przyzwyczaić się do pewnego hałasu w tle: odgłosy wydawane przez te ptaki oscylują pomiędzy delikatnym ćwierkaniem a przeraźliwym krzykiem. I to wszystko razy dwa: trzymanie papug pojedynczo nie jest zgodne z warunkami zapewnienia dobrostanu zwierząt, a w szczególności nie jest to uzasadnione w przypadku agapornidów. Jedyną opcją jest trzymanie tych ptaków w parach. Zanim dokonają Państwo zakupu zwierząt, należy upewnić się, że sąsiedzi tolerują potrzebę komunikowania się ptaków. Minimalne wymiary lokum dla pary to 60 x 100 x 120 centymetrów (długość x szerokość x wysokość). Idealne jest zakwaterowanie w wolierze, możliwa jest również woliera na wolnym powietrzu. W obu przypadkach należy unikać siatek lakierowanych. Agapornidy obgryzają pręciki i lakier mógł odpaść.

Jako ptaki domowe zwierzęta te potrzebują dużo nadzorowanego swobodnego latania. Tam, gdzie ptaki chętnie latają, należy umieścić place zabaw dla ptaków z grzędą, na której będą mogły przysiąść -ma to służyć zapewnieniu higieny w pomieszczeniu. Ze względu na fakt, że nierozłączki czerwonoczelne bardzo chętnie się kąpią, należy zawsze pozostawiać do ich dyspozycji miseczkę do kąpieli napełnioną świeżą wodą. Zabawki i elementy wyposażenia mogą być wykonane z naturalnego drewna – nierozłączki czerwonoczelne obgryzają grzędy, dbając przy tym o stan swojego dzióbka. Prosimy nie lekceważyć potrzeby gryzienia: pomimo niewielkich rozmiarów ciała tego ptaszka, jego potrzeba gryzienia jest znacznie bardziej wyraźna niż na przykład w przypadku papużek falistych. Wśród nierozłączek czerwonoczelnych szczególni popularne są ruchome siedziska, jak np. huśtawki lub obręcze, a także sprężynujące grzędy – są one po prostu mocowane po jednej stronie lokum. Kolejne cecha szczególna: nierozłączki czerwonoczelne powinny mieć w wolierze „domek do spania” (uwaga, nie mylić ze skrzynką lęgową). Pod warunkiem zapewnienia hodowli zgodnej z potrzebami gatunku nierozłączki czerwonoczelne mogą osiągnąć wiek 20 lat. Jeżeli spełnione zostaną wszystkie warunki, nierozłączki czerwonoczelne nadają się także dla początkujących. Należy jednak pamiętać, że są to raczej zwierzęta do obserwowania, a nie przywiązujące się zwierzęta domowe.

Agapornidy muszą być koniecznie hodowane w parach! Jeżeli jedno ze zwierząt umrze, konieczne jest jak najszybsze zorganizowanie nowego towarzysza. Jest to coś, co często stanowi problem dla hodowców nierozłączek czerwonoczelnych: owdowiałą nierozłączkę czerwonoczelną nie tak łatwo jest sparować z innym singlem. Nierozłączki tego rodzaju chcą same wybrać sobie partnera – w przeciwnym razie w wolierze mogą być kłopoty. Z tego powodu wśród opiekunów agapornidów powstały prawdziwe „agencje randkowe”. Daje to samotnym ptakom możliwość szukania nowego partnera w oparciu o instynkt. Uwaga: socjalizacja z innymi ptakami nie jest zalecana. Nierozłączki czerwonoczelne są dość kłótliwe i wykazują brutalne zachowania nawet w stadzie – tylko pary trzymają się razem jak marchewka z groszkiem.

Naturalna dieta nierozłączki czerwonoczelnej obejmuje nasiona traw, nasiona słonecznika, proso i zboża uprawne, tj. kukurydza. W zależności od zaopatrzenia w żywność poszczególne grupy żyjące na wolności odkryły również myszy jako źródło pożywienia; z pewnością nie jest normą dla papugi. Oczywiście nie muszą Państwo kupować myszy dla swoich domowych ptaków. Wystarczy podawać im wysokiej jakości mieszankę paszową dla agapornidów z nasionami prosa i owsem, jako podstawową karmą – około 10 gramów na ptaka dziennie – i uzupełniać ją zieloną karmą. Prosimy bardzo oszczędnie karmić nasionami słonecznika lub nasionami olejowymi, jak nasiona murzynka i konopie.

Zainteresowanie nierozłączki czerwonoczelnej owocami, warzywami i ziołami może stanowić istny sprawdzian cierpliwości. Podobnie jak ma to miejsce w przypadku wielu papug, ptaszki te z rezerwą podchodzą do nieznanego sobie pożywienia i czasami potrzeba czasu, aby go spróbowały. Cierpliwości! W tym przypadku jedyną rzeczą, która pomaga, jest podawanie go ptakom. Z myślą o prawidłowym metabolizmie oraz zaopatrzeniu w minerały, należy zapewnić im również grysik, wapień do gryzienia oraz zawsze czystą wodę.

Nierozłączki czerwonoczelne należą do tych ptaków, które zwykle są mniej oswojone, ale zachwycają właściciela swoim ekscytującym zachowaniem. Mogą Państwo zdobyć ich zaufanie, wykazując się dużą cierpliwością i sięgając po prosa: Podstawowe lekcje, jak wspinanie się na rękę lub reagowanie na imię, nie powinny stanowić problemu dla tych zdystansowanych zwierząt. Ale nawet najbardziej oswojona nierozłączka czerwonoczelna nie przemówi. Są one zatem szczególnie odpowiednie dla miłośników ptaków, którzy chcą obserwować zwierzęta.