Pies goni koty — poradnik spokojnego współistnienia
15.05.2023 - Czas czytania: 4 minuty
Psy i koty bardzo się od siebie różnią. Mogą jednak świetnie się dogadywać. Może zastanawiają się Państwo, jak to jest możliwe? Dlaczego jeden pies podchodzi do kotów z rezerwą, inny sypia z kotem na jednej kanapie, a jeszcze inny widzi w kotach tylko zwierzynę łowną? W artykule wyjaśniamy bliżej przyczyny, dla których pies goni za kotami, i podpowiadamy, jak go tego oduczyć.
Dlaczego psy gonią za kotami? To warto wiedzieć
Wszystkie bez wyjątku psy odziedziczyły instynkt łowiecki po swoich przodkach, wilkach. Instynkt ten może być bardzo słaby, umiarkowany lub bardzo silny, tak jak w przypadku specjalnych, hodowanych od stuleci ras psów myśliwskich. Fakt, że psy tych ras polują na koty, zupełnie więc nie dziwi. Ale dlaczego za kotami gonią także psy, które w innych przypadkach zupełnie nie wykazują instynktów łowieckich?
Przyczyną jest początkowo sygnał, który kot (nieumyślnie) wysyła psu. Szybki i gwałtowny ruch prowokuje nawet te czworonogi, które do tej pory w ogóle nie przejawiały skłonności myśliwskich. Nawiasem mówiąc, kot reaguje na te same sygnały — na przykład polując na myszy. W ten sposób pies szybko się uczy, że zauważeniu kota zawsze towarzyszy taki bodziec (kocia ucieczka). Inaczej mówiąc: Państwa pies „czeka” na tę sytuację, ponieważ go to pobudza i dostarcza mu pozytywnych emocji. Dlatego wiele czworonogów szczeka z podnieceniem na widok kotów: w ten sposób okazują chęć wystraszenia ofiary i przeżycia ekscytującego pościgu.
Kiedy pies goni koty: co można zrobić
Jeśli mają Państwo prawdziwego psa myśliwskiego, trzeba zacząć od pełnego szkolenia oduczającego go polowania. Wymaga to dużo cierpliwości i konsekwencji, ale to jedyny sposób, aby nauczyć psa panowania nad instynktem łowieckim typowym dla ras myśliwskich.Jeśli Państwa pies goni zarówno koty, jak i rowerzystów, może to wynikać z frustracji, stresu, braku socjalizacji lub po prostu nudy. Aby to skorygować, często wystarczy wykonywać z psem odpowiednie ćwiczenia (agility, ćwiczenia z klikerem).
Jeśli Państwa pies szczególnie interesuje się kotami, można zacząć od trzech przedstawionych tutaj metod. Jeśli nie doprowadzą one do sukcesu, konieczne będzie odpowiednie szkolenie oduczające polowania.
Metoda 1: polecenie „zostaw!”
Bierzemy do każdej dłoni smakołyk. W zamkniętej dłoni ukrywamy jakiś „superprzysmak” uwielbiany przez naszego psa, a w otwartej trzymamy zwykłego chrupka, pokazując go psu. Będzie chciał dostać się do tego smakołyku i zacznie szturchać naszą rękę. Natychmiast wypowiadamy komendę „zostaw!” i ignorujemy psie wysiłki. Za każdym razem, gdy próbuje dostać się do smakołyku, należy mówić „zostaw!”. Gdy pies się uspokoi, a najlepiej usiądzie przed nami, powinniśmy natychmiast nagrodzić go superprzysmakiem z drugiej dłoni.
Uwaga: nigdy nie należy używać do tego pierwszego przysmaku (z otwartej dłoni)! To bardzo ważne: w przeciwnym razie nagrodzimy psa „kąskiem”, który wcześniej był zabroniony.
Ćwiczenie to powinno być powtarzane kilka razy dziennie, aż pies zrozumie, co oznacza komenda „zostaw!”. Można zwiększyć poziom trudności i położyć zakazany smakołyk na podłodze przy swoich stopach. Gdy pies dobrze opanuje tę komendę, należy wykorzystać ją przy spotkaniu z kotem. Trzymając psa na krótkiej smyczy, przeprowadzamy go obok siedzącego w pewnej odległości kota. Gdy tylko pies zacznie interesować się kotem, od razu wydajemy polecenie „zostaw!”. Jeżeli zostawi kota w spokoju, należy natychmiast dać mu nagrodę.
Metoda 2: ustalanie hierarchii
Jeśli Państwa pies goni domowego kota we własnym domu, nie uznaje go za część „mieszanego stada”. Zadaniem ćwiczenia jest więc uświadomienie psu, jaka jest pozycja kota w domu. Należy pokazać psu, że kot jest nad nim w hierarchii.
Procedura zaczyna się od tego, że na oczach psa witamy się najpierw z kotem, a dopiero potem z nim. Trzeba zawsze najpierw karmić kota, potem psa. Jeśli dajemy smakołyki obu futrzakom, należy robić tak samo: kot powinien dostawać je pierwszy. W ten sposób ustalamy hierarchię, nie zaniedbując psa. W żadnym wypadku nie powinien on być „zazdrosny” o kota, ponieważ wtedy będzie na niego reagował jeszcze gwałtowniej.
Metoda 3: Spryskiwacz z wodą — rozwiązanie w trudnych przypadkach
Często pies jest bardzo zaskoczony, gdy spotka kota, który mu się przeciwstawia: odwraca się i fuka na psa albo próbuje go w inny sposób przestraszyć. Jest to sprzeczne z długo wypraktykowanym wzorcem zachowań psa — Państwa czworonóg nagle uświadamia sobie, że koty nie są tylko zwierzyną łowną!
Kwestią zmiany rozkładu ról musi się teraz zająć opiekun psa. Trenerzy psów, tacy jak Martin Rütter, zalecają spryskiwanie: napełniamy poręczną butelkę ze spryskiwaczem czystą, najlepiej zimną wodą. Gdy tylko pies zacznie na widok kota gwałtownie szczekać lub rzucać się w jego stronę, należy spryskać mu kark. Musimy pamiętać, żeby zrobić to we właściwym momencie: najpierw podekscytowanie, potem polecenie „zostaw!”, a następnie pryśnięcie wodą!
Nigdy nie pryskamy psu w oczy i używamy tylko czystej wody.
