Pies czy suczka? Te wskazówki pomogą podjąć właściwą decyzję!
15.05.2023 - Czas czytania: 5 minuty
Wielu właścicielom psów decyzja o wyborze płci czworonoga nie przychodzi łatwo: lepszy pies czy suczka? Wielu z nich wciąż zadaje sobie to pytanie. Tutaj znajdą Państwo pomocną wiedzę, która znacznie ułatwi podjęcie decyzji, a także dowiedzą się Państwo więcej o zaletach i wadach związanych z obiema płciami.
Różnice płciowe między samcem a suką
Głęboko zakorzenione przekonanie sprawia, że wielu ludzi uważa męskie czworonogi są głośniejsze, bardziej pobudliwe i problematyczne w wychowaniu niż suki. Te z kolei uchodzą za bardziej skore do pieszczot, uległe i posłuszne. Ale czy tak jest w rzeczywistości?
Faktem jest, że psy są przede wszystkim indywidualistami i wykazują różne cechy charakteru w zależności od rasy. Stąd też suka dobermana będzie najprawdopodobniej bardziej dominująca niż na przykład samiec rasy chart. O tym jednak, czy sukę łatwo będzie wychować, a samiec pozostanie nieposłuszny, nie przesądza płeć – podobnie jak w przypadku ludzi. Istnieje jednak kilka cech charakterystycznych dla obu płci, o których należy wiedzieć.
Pies i suczka — zadania przodków związane z płcią
Chociaż nasze „psy kanapowe” już dawno wyzwoliły się od swoich wilczych przodków, nadal pomocne jest uświadomienie sobie, czym zmotywowane były pierwotne różnice płciowe.
Trudne zadania samca
Samce w wolno żyjącym stadzie wilków są odpowiedzialni za wyznaczanie granic obszaru, bronienie reszty przed wrogami, trzymanie stada razem, dostarczanie pożywienia, reprodukcję oraz pomoc w rozwoju szczeniąt. Muszą bronić się jako stado w konfrontacji z innymi samcami, a w najlepszym wypadku wiedzieć, jak postawić na swoim.
Psy domowe odziedziczyły niektóre z tych zachowań, które stały się częścią ich genetycznego wzorca. Dlatego samce każdorazowo zaznaczają „swój” teren na ulicy lub w parku, który to w większości przypadków wcale do nich nie należy.
Samce, zwłaszcza młode, muszą mierzyć swoje moce z innymi, aby zbadać możliwości ich dominacji i zaznaczyć swoje prawa do suki. Ich genetyczne usposobienie nie mówi jednak nic o tym, czy są z natury uparte, niezdolne do nauki czy agresywne.
Gdy suka słucha tylko psa…
Zadaniem suki w stadzie psów żyjących na wolności jest pomoc w zbieraniu żywności, rodzenie szczeniąt i zajmowanie się nimi. Z reguły suka przewodząca sforze jest sparowana z psem przewodzącym, o wychowanie potomstwa troszczą się wszystkie suki w sforze i ojciec szczeniąt.
Między szóstym a dziesiątym miesiącem suka osiąga dojrzałość płciową i tym samym przechodzi swój pierwszy popęd seksualny, który trwa od około trzech do czterech tygodni w zależności od wielkości i rasy. W ciągu pierwszych siedmiu do dziesięciu dni u suki rozpoczyna się proces tworzenia komórek jajowych, co suka sygnalizuje swoim zachowaniem. W tym czasie suki są często mniej skoncentrowane, nerwowe i bardziej drażliwe niż zwykle. Następnie zaczyna się okres owulacji, a tym samym właściwa ruja, w którym suka może być szczenna. Przez około sześć do dziesięciu dni suka pragnie bliskości z samcem.
W tym czasie nawet najbardziej posłuszna suka zapomina o wpojonych zasadach zachowania i udaje się na poszukiwanie swojego wybranka. Jednocześnie może ona zachowywać się niegrzecznie i opryskliwie w kierunku innych suk. Niektóre dominujące samice zaznaczają również swój stan uniesioną nogą, aby w ten sposób zademonstrować swoją siłę i atrakcyjność względem samców wyczekujących pokrycia.
Kilka tygodni po rui suka przechodzi ciążę urojoną — zakładając, że nie została pokryta. Suki odziedziczyły to zachowanie od swoich przodków — wilczyc. W stadzie wszystkie wilczyce opiekują się potomstwem przewodzącego wilka i mogą karmić szczenięta. Urojona ciąża suki nie zawsze jest na tyle wyraźna, że właściciel psa musi ją zauważyć. U niektórych suk urojona ciąża może stać się jednak problemem, ponieważ zwierzę nie jest w stanie zaspokoić swojej potrzeby. Suczka może być niespokojna, drażliwa, uszczypliwa i pozbawiona apetytu. Fizycznie mogą się pojawić takie objawy jak produkcja mleka, skurcze porodowe, a nawet pozorowane poczęcie. Jako zastępstwo szczenięcia może chcieć chronić swoją zabawkę.
W zależności od rasy i usposobienia suka przechodzi ruję zwykle dwa lub tylko jeden raz do roku. W tym czasie suka krwawi w różnym stopniu i w zależności od jej indywidualnej higieny zostawia krople krwi w mieszkaniu. W kilku szczególnych przypadkach pomocna może być odpowiednia bielizna dla suki, ale w ten sposób nigdy nie nauczy się ona utrzymywania swojej naturalnej czystości.
Kastracja gwarancją posłusznego psa lub wiernej suki?
Bez względu na wybraną płeć, nie powinniśmy kierować się ukrytym zamiarem „skorygowania” jego lub jej predyspozycji genetycznych poprzez kastrację. Dla suki oznacza to zaawansowany zabieg ze znieczuleniem ogólnym — u psa może to prowadzić do zmian hormonalnych (zmiany charakteru i wagi).
Psychologowie i weterynarze zgadzają się co do jednego: kastracja nigdy nie gwarantuje posłusznego lub uległego psa. O tym, czy w przypadku naszego czworonoga warto zastanowić się nad kastracją, należy porozmawiać ze swoim weterynarzem.
Jaka płeć psa lepiej do mnie pasuje?
Decyzję o płci czworonoga powinniśmy podjąć bez względu na powszechne uprzedzenia. Oczywiście istnieją małe, ale subtelne, uwarunkowane biologicznie i genetycznie różnice.
Z reguły suki są mniejsze niż ich równe rasowo odpowiedniki męskie i często charakteryzują się rzadszą oraz krótszą sierścią. W rezultacie są także lżejsze. Zachowania są również typowe dla rasy: Można więc założyć, że wśród dominujących ras, takich jak dobermany lub husky zdarzają się także dominujące suki. Większość wzorców zachowań zwierząt wynika jednak z więzi między psem a właścicielem, a także z wychowania czworonogów.
