Rozwój szczeniąt – od szczenięcia do młodego psa

Po narodzinach maluszki są bezradne, rodzą się ślepe, czyli z zamkniętymi powiekami, a ich zmysły są tylko częściowo rozwinięte. W ciągu dwóch pierwszych tygodni życia wszystko kręci się wokół jedzenia, aby nowo narodzone pieski mogły się dalej odżywiać. Szczenięta mogą teraz wąchać, smakować i odbierać dotyk, zwłaszcza ciepło ciała. Jest to ważne, aby mogły znaleźć sutki matki. Ponieważ nie mogą jeszcze utrzymać własnego ciężaru, przesuwają się w kierunku sutka matki. Powoli uczą się w ten sposób koordynacji, jednocześnie wzmacniając mięśnie.

Przez pierwsze dwa tygodnie szczeniaki potrafią przesypiać nawet 90% czasu. A kiedy nie śpią, jedzą. Mleko matki, zwłaszcza pierwsze mleko po urodzeniu, zwane też siarą, zawiera wiele składników odżywczych i odpornościowych, zapewnia szczenięciu optymalne wsparcie, a także chroni szczenięta przed infekcjami w pierwszych tygodniach życia. W ciągu pierwszego tygodnia życia małe psy przybrały na wadze i w tym czasie podwoiły swoją masę urodzeniową.

Faza przejściowa w rozwoju szczenięcia to okres od drugiego do czwartego tygodnia życia. W ciągu tych dwóch tygodni otwierają się oczy szczenięcia, a także rozwija się jego zmysł słuchu i węchu. Małe pieski coraz lepiej dostrzegają swoje otoczenie. Podczas gdy wcześniej ich wypróżnianie się było zależne od stymulacji matki, teraz zaczynają samodzielnie oddawać stolec i mocz. Także regulacja temperatury ciała działa teraz samodzielnie, dlatego szczenięta nie są już zależne od ciepła ciała matki i rodzeństwa.

Od około 21. dnia życia szczenięta zaczynają chodzić. Teraz powoli zyskują coraz większą niezależność i ostrożnie eksplorują świat. W tym samym czasie zaczynają bawić się ze swoim rodzeństwem. Ze względu na zdolność szczeniąt do samodzielnego oddawania kału i moczu można teraz rozpocząć pierwsze próby nauki zachowania czystości w domu. W tym celu hodowca ustawia w odpowiednim miejscu małe pudełka z organicznym podłożem lub wypuszcza zwierzęta na zewnątrz w ograniczonej przestrzeni, aby mogły załatwić się na zewnątrz.

Od czwartego tygodnia rozpoczyna się faza socjalizacji, która ma ogromny wpływ na rozwój szczenięcia. W tym czasie, który w zależności od rasy trwa do 14. tygodnia, kształtuje się charakter zwierząt. Szczenię nigdy nie zapomni tego, czego nauczy się w tym okresie. Z tego powodu ważne jest, aby w tej fazie zapewnić mu pozytywny kontakt z wieloma nowymi rzeczami. Przede wszystkim między trzecim a piątym tygodniem życia, ale także do ósmego tygodnia życia, inne zwierzęta, ludzie, odgłosy, przedmioty oraz inne bodźce zewnętrzne przyjmowane i poznawane są w sposób całkowicie bezstresowy. Im więcej małe psy nauczą się w odpowiedni sposób w tym czasie, tym bardziej będą zrelaksowane i pewniejsze siebie w przyszłości. Powodem tego jest obszar układu nerwowego, który reguluje zdolność do relaksu i stres. Rzeczy, które szczenięta poznają teraz w spokoju, będą wzbudzać w nich w przyszłości podobne emocje. To bardzo ważny proces dla nauki zaufania i poczucia bezpieczeństwa, który sprawi, że pies nie będzie reagował strachem w różnych sytuacjach.

Po pozbawionej strachu fazie rozwoju szczeniąt do ok. ósmego tygodnia życia rozpoczyna się okres około dwóch tygodni, podczas których szczeniaki stają się bardziej ostrożne i strachliwe. To naturalny mechanizm, który służy ochronie przed przyszłymi zagrożeniami. Dlatego należy upewnić się, że nowe wrażenia są „podawane” pupilowi w mniejszych dawkach i zwierzę nie czuje się nimi przytłoczone. W końcu negatywne wrażenia trudno zmienić. Ponieważ zabawa uspołeczniająca tak naprawdę zaczyna się dopiero w ósmym tygodniu życia, wskazane może być pozostawienie szczeniaka z jego rodzeństwem i matką na trochę dłużej.