Tosa inu: od „psa bojowego” do towarzysza
31.10.2023 - Czas czytania: 3 minuty
Tosa inu, zwany też sumo-inu lub dogiem japońskim, jest największą z japońskich psich ras. Poza tym państwem wyspiarskim te ogromne psy są rzadko spotykane. Jest to dostojny olbrzym o świętej cierpliwości, a przy tym nader lojalny i wierny czworonóg, który lubi dzieci i spełnia się jako pies stróżujący.
Historia rasy tosa inu
Jeszcze do XX wieku w Japonii walki psów były tradycyjną rozrywką. Jak nigdzie indziej na świecie, odbywały się tam walki w stylu sumo: duże, umięśnione psy powalały się ziemię bez warczenia i gryzienia. W ten sposób ludziom udało się wyhodować imponujące, nieustraszone psy. Tosa inu to stosunkowo młoda rasa: po skrzyżowaniu rodzimego shikoku-ken z zachodnimi odmianami, jak buldog, mastif, dog i wyżeł, w latach 70. XIX wieku uzyskano nowoczesną rasę psa. Nazwa rasy pochodzi od złożenia nazwy regionu jej pochodzenia, miasta Tosa, prefektury Kôchi i japońskiego słowa określającego psa domowego – inu. Od lat 70. XX wieku rasa ta była hodowana w Niemczech, ale nadal stanowi rzadkość.
Charakter
Pomimo imponującego wyglądu zewnętrznego natura tosa inu charakteryzuje się dobrodusznością, cierpliwością i opanowaniem. Aby pobudzić instynkt bojowy u zwierzęcia potrzeba wyraźnego bodźca. Ten czworonóg wyróżnia się niezwykłym spokojem i dlatego nadaje się jako członek stada rodzinnego, o ile otrzyma dobre wychowanie i socjalizację. Skupia się przy tym na osobie stanowiącej dla niego model, za którą wiernie podąża. Obce osoby są przez niego ignorowane.
Wychowanie i opieka
Tosa inu jest dziś głównie psem użytkowym, stróżującym. Jego imponujący wygląd w połączeniu z opanowaną naturą i mocnymi nerwami sprawiają, że jest on czworonożnym odpowiednikiem doświadczonego ochroniarza. Ze względu na rozmiary i siłę psa koniecznie należy wykazywać się dużą siłą fizyczną.
Choć psy rasy tosa bywają uparte, dają się dobrze wyszkolić przez właścicieli o pewnym doświadczeniu i empatii dla psów. Mają Państwo do czynienia z mądrym i posłusznym zwierzęciem podążającym za tą osobą, którą akceptuje jako przywódcę stada.
Tosa jest po prostu za duży na trzymanie w mieszkaniu w dużym mieście. Idealny jest swobodny dostęp do ogrodu lub rozległych terenów, których pies będzie obowiązkowo strzegł.
Tosa inu ma skłonność do dominacji nad innymi psami. Dlatego też korzystne jest, aby już młodym zwierzętom umożliwić kontakt z przedstawicielami tego samego gatunku w szkole dla szczeniąt i poprzez regularne spotkania na psich łąkach.
Pielęgnacja rasy tosa inu
Pielęgnacja psów krótkowłosych jest prosta. Sierść należy od czasu do czasu szczotkować. Nie są także znane specyficzne dla tej rasy, genetyczne zagrożenia dla zdrowia. Ze względu na wielkość ma tendencję do dysplazji stawu biodrowego.
Cechy szczególne
Hodowla tej rasy jest tam zabroniona lub podlega specjalnym warunkom i wyższym podatkom. Do tego mogą być przeprowadzane badania charakteru zwierzęcia oraz kontrole kwalifikacji hodowcy. Zanim kupią Państwo psa rasy tosa inu, należy zapoznać się z wymogami w Państwa kraju zamieszkania i pamiętać, że podróżowanie z tym psem jest również utrudnione. Adresy renomowanych hodowców znajdą Państwo w Związku Kynologicznym; szczegóły dotyczące odpowiednich przepisów w krajach związkowych znajdują się powyżej.
Najlepsze produkty dla Państwa psa rasy tosa inu znajdą Państwo u nas!
PodsumowanieTosa inu:
Rasa | Tosa inu: |
Pochodzenie | Japonia |
Klasyfikacja | Pinczery i sznaucery – molosy – szwajcarskie psy pasterskie i inne rasy |
Rozmiar | Około 60 centymetrów (psy), około 55 centymetrów (suki) |
Waga | od 50 do 70, sporadyczne do 90 kilogramów |
Budowa ciała | duży, silny, szeroka czaszka z mocnym pyskiem, umięśniona szyja z podgardlem, wysoki, wyprostowany grzbiet, długi ogon |
Oczy | małe, ciemnobrązowe, o „dostojnym” wyrazie |
Uszy | małe, wysoko osadzone i cienkie; zwisają, przylegając ściśle do policzków |
Sierść i umaszczenie | krótki, twardy włos; czarny, płowy, rudy, brzoskwiniowy, pręgowany; ewentualnie małe białe znaczenia |
Cechy szczególne | w niektórych krajach uznany za "psa z listy niebezpiecznych lub potencjalnie niebezpiecznych ras” |
Charakter | cierpliwy, opanowany, odważny, lubiący dzieci i łagodny |
Pielęgnacja | łatwa pielęgnacja sierści |
Zdrowie | nie jest znana żadna typowa dla rasy skłonność do chorób |
Inne japońskie rasy, które również mogą ci się spodobać:
- Shiba inu: W swojej ojczyźnie Japonii Shiba inu, pomimo silnej konkurencji ze strony europejskich ras, wciąż należy do najpopularniejszych czworonogów. Nic dziwnego! Ten pies to wierny i oddany towarzysz, który zachwyca inteligencją i przyjemnym usposobieniem.
- Akita inu: W Japonii psy cieszą się tak wielkim szacunkiem, że niektóre typowe rasy zostały nawet uznane za „narodowe pomniki przyrody“. W przypadku akita inu było to w 1931 roku. Dziś ten duży pies z charakterystycznym wyglądem cieszy się międzynarodową popularnością.
- Amerykańska akita: Amerykańska akita i japońska akita inu mają wspólnego przodka – tradycyjną japońską akitę. Gatunek amerykański jest większy, cięższy i ogólnie bardziej masywny niż jego odpowiednik z Japonii.
- Hokkaido: Hokkaido to doskonały pies myśliwski i stróżujący, którego szkolenie powinno być powierzone doświadczonym osobom. Ten wrażliwy pies zazwyczaj słucha tylko jednego człowieka, którego zaakceptuje jako przewodnika swojego stada.
