Szpic fiński - sympatyczny, inteligentny pies myśliwski i rodzinny

Szpic fiński jest hodowany w Finlandii od wielu stuleci. Pomaga mieszkającym tam ludziom jako pies roboczy, stróżujący, myśliwski, a także pies do towarzystwa, i z łatwością radzi sobie w surowym skandynawskim klimacie. Pierwszy wzorzec rasy szpic fiński został opracowany w 1892 roku, a od 1979 roku jest on narodowym psem Finlandii.

Szpic fiński jest gotów oddać całe swoje serce swoim ludziom. Jeżeli w swojej rodzinie czuje się komfortowo, okazuje swoje uczucia, zachowuje się lojalnie, jest przymilny i ceni sobie intensywny kontakt ze swoją sforą. Twoje głaskanie i pieszczoty będą go bardzo cieszyć. Ogólnie lubi on przebywać ze swoimi ludźmi. Jest jednak bardzo czujny i podejrzliwy wobec obcych: potrzebuje czasu, aby przyzwyczaić się do nowych ludzi.

Szpic fiński szaleje z dziećmi i nawiązuje z nimi bliskie przyjaźnie, pod warunkiem, że dadzą mu one przestrzeń do wycofania się. Nauka przychodzi mu bez problemu. Jest on skory do zabawy, ale też łatwo się nudzi — potrzebuje więc różnorodnych zabaw i zadań.

Agresja lub przemoc nie leżą w jego naturze. Jeżeli jest niepewny lub czuje się zagrożony, ogłasza to warczeniem i głośnym szczekaniem.

Szpica fińskiego możesz trzymać w mieszkaniu, ale w domu z ogrodem będzie się czuł znacznie lepiej. W każdym razie upewnij się, że ma on zapewniony wystarczająco wysoki poziom aktywności fizycznej.

Twój szpic fiński musi być blisko natury, aby żyć zgodnie z potrzebami gatunku. Uwielbia on długie spacery, nawet jeżeli Ty wolisz siedzieć w cieplutkim domu. Pies wyraźne rozróżnia pomiędzy zajęciami na świeżym powietrzu a aktywnościami wykonywanymi w domu. Zwykłe spacery nie wyczerpią aktywnego szpica fińskiego. Jeżeli nie wyrusza on na polowanie lub nie ma zadań do wykonania, musi mieć zapewnione zajęcie w postaci rozbudowanych jednostek zabawy. Szpic fiński lubi zabawy polegające na łapaniu lub odzyskiwaniu przedmiotów, śledzeniu lub tropieniu. Jednak zbyt częste powtarzanie określonych czynności nie odpowiada jego naturze.

Upewnij się, że trzymasz go na smyczy podczas zabawy na łące lub w parku: w przeciwnym razie jego zmysł łowcy może sprawić, że spacer zakończy się niezbyt przyjemnie dla przechodzącego obok małego zwierzęcia.

Przyjaciel w postaci innego zwierzaka także będzie dobrym kompanem dla szpica fińskiego: dogaduje się on z innymi psami oraz kotami, ale powinien je znać od najmłodszych lat.

W ciepłe dni upewnij się, że Twój szpic fiński ma do dyspozycji zacienione miejsca i wystarczającą ilość wody. Jest on stworzony do życia w zimnie i lodzie, jest wrażliwy na ciepło. Zimą natomiast nie musisz się martwić o swojego psa: przebywanie na świeżym powietrzu i długie zimowe spacery to dla niego idealny sposób spędzania wolnego czasu.

Jeżeli szpic fiński będzie miał zapewnioną wystarczającą ilość ruchu, będzie zrównoważony i spokojny w domu. Jest jednak jedna rzecz, której nigdy całkowicie go nie oduczysz: chodzi tu o radość ze szczekania. Podczas polowania szpic fiński wskazuje szczekaniem, gdzie znajduje się zdobycz. W domu zapowiada też gości – tych oczekiwanych, jak i tych niechcianych. Utrudnia to trzymanie go w mieszkaniu, zwłaszcza w budynkach o słabym poziomie dźwiękoszczelności.

Pamiętaj o cierpliwości, ucząc go prawidłowego zachowania. Szpic fiński nie jest psem dla początkujących. Jego niezależna natura utrudnia mu poddanie się. Wymaga to dużo konsekwencji i empatii. Jeżeli wytrwasz przy swoim, znajdziesz w tym chętnym do nauki psie wspaniałego towarzysza.

Pielęgnacja sierści szpica fińskiego zależy od pory roku. Wiosną i jesienią, kiedy następuje wymiana sierści, potrzebuje on codziennej pielęgnacji. Musisz go intensywnie szczotkować, aby pomóc mu w pielęgnacji. Jednak latem i zimą jego sierść jest łatwa w pielęgnacji: wystarczy szczotkować ją raz w tygodniu.

Jeżeli szpic fiński spędza dużo czasu na świeżym powietrzu, w jego futrze mogą gniazdować kleszcze. Regularnie sprawdzaj sierść swojego szpica fińskiego, a nawet zabieraj ze sobą na spacery pęsetę do usuwania kleszczy. Dzięki jasnemu umaszczeniu sierści kleszcze można szybko zauważyć.

Szpic fiński należy do wytrzymałych ras psów. Podobnie jak ma to miejsce w przypadku wielu innych ras psów, czasami może wystąpić u niego dysplazja stawu biodrowego, ale problem ten jest stwierdzany rzadko.

Ze względu na fakt, że szpic fiński nie jest rozpowszechniony poza Skandynawią, znalezienie odpowiedzialnego hodowcy może być nieco trudniejsze. Warto zasięgnąć porady w stowarzyszeniu zajmującym się tą rasą psów.