Seter szkocki — pełen pasji myśliwy o wielkim sercu

Przodkami wszystkich angielskich seterów są wyżły, które już od XVIII w. uczestniczyły na Wyspach Brytyjskich w polowaniach na ptactwo. Z kolei do ich przodków należą pointery, które przybyły do Anglii na początku XVIII w. Nazwa seter pochodzi od angielskiego słowa „set”, które oznacza wystawianie, czyli wskazywanie zwierzyny przez psa przyjmującego pozycję tzw. stójki. Polega ona na tym, że pies zamiera w bezruchu w wyprostowanej pozycji, czasem podnosząc też przednią łapę. Setera szkockiego nazywa się też gordonem — od nazwiska księcia Alexandra Gordona ze szkockiego Banffshire. Był on zapalonym miłośnikiem psów, który od 1810 r. zajmował się hodowlą tej wówczas niesklasyfikowanej rasy. Dopiero w połowie XIX w. dokonano podziału seterów na cztery rasy: setera irlandzkiego, angielskiego, irlandzkiego czerwono-białego oraz szkockiego. Stowarzyszenie Kennel Club oficjalnie uznało tę rasę w Anglii w 1924 r.

Seter szkocki to sprawny i odważny pies myśliwski o wielkim zapale. Wyróżnia się otwartym i zrównoważonym usposobieniem. Dzięki swojemu opanowaniu i zdolnościom społecznym świetnie się sprawdza również jako pies rodzinny i towarzyszący. Ten wrażliwy czworonóg bardzo lubi dzieci, jest przywiązany do człowieka i lubi pieszczoty. Do obcych podchodzi jednak z nieśmiałością i rezerwą. Seter szkocki potrzebuje silnych więzi rodzinnych — absolutnie nie można go trzymać w kojcu.

Silnie rozwinięty instynkt łowiecki wymaga kompetentnego i konsekwentnego wychowania. Nawet jeśli nie będą go Państwo zabierać na polowania, warto takiego psa zapisać do szkółki dla psów myśliwskich, gdzie nauczy się posłuszeństwa. W przeciwnym razie istnieje duże prawdopodobieństwo, że będą mieli Państwo problemy, aby zapanować nad psem na łonie natury. Ponieważ seter szkocki jest bardzo wrażliwy, podczas wychowania należy być konsekwentnym, ale zawsze łagodnym. Ten czworonóg potrzebuje silnego przywódcy stada, ale nie wybacza złego traktowania. Jego przyjemny spokój uzewnętrznia się pod warunkiem, że zapewnia mu się wystarczająco dużo wysiłku fizycznego. Ten pies uwielbia naturę, lubi węszyć i biegać. Długie spacery i wędrówki, wycieczki rowerowe i sporty dla psów mogą zastąpić polowanie i zapewnić seterowi szkockiemu rozrywkę.

Pielęgnacja sierści setera szkockiego jest stosunkowo pracochłonna. Półdługą sierść psa należy codziennie szczotkować, aby się nie sfilcowała.

Seter szkocki ma genetyczną skłonność do dysplazji biodrowej (HD), zaburzeń koordynacji zwanej ataksją i problemów z oczami. Odpowiedzialni hodowcy starają się eliminować te choroby poprzez odpowiedni dobór partnerów rozrodczych. Dlatego w sprawie zakupu szczeniaka setera szkockiego należy się zwrócić do odpowiedzialnego hodowcy. Adresy zaufanych hodowców można otrzymać w Związku Kynologicznym w Polsce.

Najlepsze produkty dla Państwa setera szkockiego znajdą Państwo u nas!

Do produktów dla psów