Rosyjski toy – najważniejsze informacje o rasie

Toy rosyjski, określany niekiedy jako moskiewski terier miniaturowy lub toy terier rosyjski, to stosunkowo nowa rasa psów, powstała w pierwszej połowie XX wieku. Jej korzenie prowadzą na wschód Starego Kontynentu – to właśnie w Rosji, jak sama zresztą nazwa wskazuje, w przeciągu niespełna kilkunastu lat od podjęcia starań hodowców, doszło do jej ukształtowania i utrwalenia. Co jednak ciekawe, powstanie toya rosyjskiego było dziełem przypadku: pierwotnym założeniem było bowiem odtworzenie w kraju populacji angielskiego toya terriera – jednej z najbardziej popularnych, ozdobnych ras psów w ówczesnej Rosji. Podjęte próby były jednak z góry mocno utrudnione – rekonstrukcja rasy opierała się w przeważającej mierze na psach w typie rasy i bez rodowodów. Wiele z nich miała w sobie domieszkę innych ras. W wyniku prowadzonych kojarzeń wypracowano rasę o odmiennym wzorcu – znanym dziś jako toy rosyjski. W 1958 roku, w wyniku mutacji, w miocie psów krótkowłosych, lecz noszących w sobie gen dłuższego włosa, pojawiło się szczenię z charakterystycznymi piórami na uszach. Cechę tę udało się w kolejnych latach utrwalić i wprowadzić na stałe do hodowli. W roku 2006 toy rosyjski został oficjalnie uznany za odrębną rasę przez FCI (Fédération Cynologique Internationale). Nazwy „toy” („zabawka”) w żadnym wypadku nie należy traktować dosłownie – w krajach anglojęzycznych słowo to jest powszechnie stosowane na określenie małych psów do towarzystwa.

Toy rosyjski to miniaturowa rasa psów uznawana przez wiele organizacji kynologicznych na świecie. Widnieje ona również w rejestrze Fédération Cynologique Internationale, czyli Międzynarodowej Federacji Kynologicznej. Zgodnie z klasyfikacją FCI, rosyjski toy zalicza się do grupy IX – psy ozdobne i do towarzystwa oraz sekcji 9 – Miniaturowe spaniele kontynentalne i rosyjskie toye. Rasa nie jest objęta próbami pracy – od samego początku była hodowana wyłącznie do towarzystwa.

Toy rosyjski przypomina w dużym stopniu pinczera miniaturowego. To niewielki, długonogi piesek o delikatnej budowie. Drobny kościec i deliktne mięśnie sprawiają, że prezentuje się smukle i lekko. Dymorfizm płciowy jest zaznaczony w niewielkim stopniu – dorosłe osobniki mierzyć mogą od 22 – 27 cm wysokości w kłębie (pożądana wysokość 25 cm) i ważyć do 3 kg (pożądana waga 2,3 kg). Choć głowa jest w stosunku do reszty ciała dość mała, nie zaburza to dobrych proporcji i harmonii sylwetki. Spora w tym zasługa charakterystycznych, dużych uszu oraz niemniejszych, przykuwających wzrok oczu – z mądrym, przyjaznym i pełnym zainteresowania wyrazem. Nos stoi do nich w kontraście – stosunkowo niewielki, występuje w barwie czarnej lub zgodnej z maścią zasadniczą.

Pies rosyjski toy występuje w dwóch odmianach:

• toy rosyjski długowłosy – na tułowiu odznacza się ściśle przylegającym, prostym lub lekko falistym włosem o długości 3 – 5 cm. Na głowie i przodzie kończyn sierść jest krótka i ściśle przylegająca do ciała. Elementem charakterystycznym są długie pióra, gęsto zdobiące uszy – docelowo zasłaniające całkowicie ich czubek i zewnętrzne brzegi. Frędzle zaznaczone są również wyraźnie na tyle kończyn.
• toy rosyjski krótkowłosy – posiada krótką, ściśle przylegającą sierść. Szata powinna być błyszcząca i pozbawiona przełysień oraz bez podszerstka.

Zgodnie ze wzorcem, akceptowalne są różne odmiany maści. Zarówno toy rosyjski długowłosy, jak i toy rosyjski krótkowłosy może mieć umaszczenie w kolorze rudym w dowolnym odcieniu, bez nalotu bądź z nalotem czekoladowym, czarnym, błękitnym lub lila. Popularne są również odmiany podpalane – rosyjski toy niebieski, lila, czarny lub czekoladowy. Dopuszczalne przez wzorzec są również maści kremowa i płowa.

Toy rosyjski to piesek radosny, żywotny i bardzo mocno przywiązany do właściciela. Jest czuły i wrażliwy, przez co wyjątkowo źle znosi nie tylko samotność, ale i rozłąkę ze swoim opiekunem. Jest inteligentny i bardzo aktywny – zwinny i skory do zabawy. Ma przyjazne usposobienie, jest łagodny i nie wykazuje skłonności do agresji. Z reguły dobrze dogaduje się zarówno z innymi psami, jak i innymi zwierzętami domowymi i dziećmi – pod warunkiem, że te zachowują w kontakcie z nim należytą ostrożność. Wobec obcych bywa z początku zdystansowany – szybko jednak nabiera zaufania i staje się otwarty.

Rosyjski toy, jak przystało na teriera, to pies bardzo czujny, który chętnie informuje domowników o wszystkim, co dzieje się wokół. Jeśli pozostanie na długo sam i nie zostanie mu zapewniona odpowiednia dawka ruchu, może mieć tendencję do donośnego szczekania. Odpowiednio wychowany, wykazuje jednak wzorcowe posłuszeństwo i oddanie.

Czym karmić toya rosyjskiego? Psy tej rasy nie są wybredne – zwykle dopisuje im apetyt. Choć nie mają one szczególnych predyspozycji do tycia, pilnować się trzeba, aby ich nie przekarmiać. Ze względu na niewielki żołądek, dzienną porcję karmy dla psa zaleca się rozłożyć na kilka mniejszych posiłków. Dieta powinna być odpowiednio zbilansowana – pokrywająca zapotrzebowanie psa na wszystkie składniki odżywcze na danym etapie życia oraz dopasowana do jego wagi, stanu zdrowia i poziomu aktywności.

Żywienie toya rosyjskiego może być oparte o suche lub mokre karmy dla psów wysokiej jakości. Podawać mu można również surowiznę. Wybierając BARF dla psa, skorzystać można z gotowych mieszanek lub zdecydować się na samodzielne przygotowywanie posiłków. Domowa dieta powinna być jednak uzupełniania o odpowiednio dobrane suplementy dla psów, tj. preparaty witaminowo-mineralne i oleje rybne.

Pielęgnacja sierści psów tej rasy nie sprawia większych problemów – należy jednak dostosować ją odpowiednio do odmiany. Toy rosyjski długowłosy wymaga zwykle codziennego szczotkowania za pomocą gładko zakończonego zgrzebła lub metalowego grzebienia. Regularnie wykonywany zabieg zapobiegnie filcowaniu się sierści i zapewni odpowiednią wentylację skórze, niwelując tym samym ryzyko powstawania stanu zapalnego. W przypadku odmiany krótkowłosej zabieg ten nie musi należeć do codziennej rutyny. Psa czesać można okazyjnie za pomocą włosianej szczotki lub rękawicy do masażu – wystarczy zwykle robić to 1 – 2 razy w tygodniu.

Ważnym elementem pielęgnacji toya rosyjskiego jest staranna higiena oczu. Należy je przemywać codziennie – tak, aby wysychająca wydzielina gruczołów łzowych nie powodowała zapalenia. Jak wiele psów, toy rosyjski ma tendencję do gromadzenia się osadu i kamienia nazębnego. Aby uniknąć poważnych problemów stomatologicznych, a ostatecznie – konieczności ekstrakcji zębów – trzeba dbać o prawidłową higienę jamy ustnej. Już od wieku szczenięcego, zaleca się stosowanie produktów do pielęgnacji zębów psów jak szczoteczka i pasta, co pozwoli odpowiednio wcześnie przyzwyczaić psa do ich mycia.

Toy rosyjski, ze względu na swój miniaturowy rozmiar, może mieszkać z powodzeniem zarówno w domu z ogrodem, jak i niewielkim mieszkaniu. Niezależnie jednak od tego, gdzie pies jest trzymany, potrzebuje ruchu i możliwości wyszalenia się na świeżym powietrzu. Warto pamiętać, że rosyjskie toye to energiczne psy o dużej potrzebie aktywności. Toy rosyjski musi jednak nie tylko po prostu się „wybiegać” – to pies inteligentny, który do dobrego samopoczucia wymaga również odpowiedniej dawki stymulacji intelektualnej. Oprócz nauki sztuczek i aportowania, naprzeciw jego potrzebom wyjść mogą różne dyscypliny sportowe – z uwagi na charakterystyczną budowę ciała, wysoką potrzebę ruchu i uwielbienie do zabawy, toye rosyjskie znakomicie odnajdą się w szczególności w agility czy dog dancing.

Toy rosyjski wymaga od właściciela sporo uwagi – warto więc zaplanować sobie codziennie wystarczająco dużo czasu na zajęcia i zabawę. Nie bez znaczenia jest także fakt, że w żyłach psów tej rasy płynie krew terierów – rosyjski toy, choć niewielki i delikatny z wyglądu, odznacza się silnie rozwiniętym instynktem łowieckim, którego nie da się zagłuszyć, ani wyciszyć. Opanować z nim trzeba nie tylko chodzenie na smyczy dla psów, ale także umiejętność reagowania na najważniejsze komendy, w tym przywołanie awaryjne. Na spacery, zwłaszcza po mieście, przydadzą się też odpowiednio dopasowane szelki dla psa, które zapewnią mu należyte bezpieczeństwo.

Toy rosyjski to jedna z tych ras, które wyróżniają się naturalną, wewnętrznie umotywowaną chęcią przypodobania się opiekunowi. Z tego też względu, jego wychowanie i szkolenie przebiegają zwykle niemal bezproblemowo. Przywiązany do opiekuna toy rosyjski może mieć predyspozycje do lęku separacyjnego – z chwilą wzięcia go z hodowli, należy więc stopniowo uczyć go pozostawania samemu w domu.

Warto pamiętać, aby nauka czy trening psa zawsze oparte były na metodach pozytywnych – w roli nagrody za posłuszeństwo i wykonywanie komend sprawdzą się świetnie zarówno przysmaki dla psa, jak i słowne pochwały. Wymagane jest delikatne i łagodne podejście, a zarazem pełna stanowczość i trzymanie się ustalonych zasad – w przeciwnym razie, rosyjski toy stać się może lękowy lub nadreaktywny i szczekliwy.

Toy rosyjski pochodzący ze sprawdzonej, profesjonalnej hodowli, cieszy się zwykle wyśmienitym zdrowiem przez wiele lat. Psy tej rasy należą do długowiecznych i często żyć mogą nawet 17 – 18 lat. Z natury nie są narażone na zbyt wiele chorób – mogą mieć jednak zwiększone predyspozycje do zatykania się kanalików łzowych, urazów oczu czy układu kostno-stawowego. Z uwagi na brak podszerstka, pomimo względnie dobrej odporności, rosyjskie toye źle znoszą zimno i wilgoć. W czasie najchłodniejszych miesięcy w roku, warto zatem zakładać im na spacery specjalną odzież dla psów, która zapewni im komfort termiczny i uchroni przed chorobami.

W liniach hodowlanych o niewielkiej różnorodności genetycznej nierzadko zdarzają się natomiast karłowatość, choroby oczu i serca czy zwichnięcie rzepki (wyskakująca rzepka). Aby mieć pewność, że pies nie pochodzi z pseudohodowli, zaleca się w pierwszej kolejności sprawdzić, czy dany hodowca jest zrzeszony w ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce.

Wiele osób zastanawia się, ile kosztuje toy rosyjski z rodowodem. Trzeba liczyć się z tym, że psy tej rasy nie należą do najtańszych – z uwagi na jej niszowość, zwykle za szczenię zapłacić trzeba w granicach od 5000 do 7000 złotych. Cena za rosyjskiego toya może być jednak i wyższa – wpływ na nią mają między innymi renoma hodowcy, odmiana szaty i umaszczenie szczeniaka czy tytuły zdobyte przez jego rodziców.