Pinczer małpi: rzadki piesek o łobuzerskim uroku
21.10.2023 - Czas czytania: 3 minuty
Nazwa „pinczer małpi” może się kojarzyć z rasą z regionu subtropikalnego. Tymczasem ten żywy mały piesek ma swoje korzenie w Niemczech. Początkowo był popularnym psem użytkowym, który oczyszczał dom od gryzoni, dzisiaj jest prawdziwym psem do towarzystwa o przyjacielskim usposobieniu. Nie jest to jednak maskotka do pieszczot i przytulania. Rozsadza go energia, więc pozostaje w ciągłym ruchu.
Historia pinczera małpiego
Przodkowie tego małego psa byli szeroko rozpowszechnieni w południowych Niemczech już u schyłku średniowiecza. Psy te zostały nawet sportretowane przez Albrechta Dürera i należą do najstarszych, niezmiennych ras psów niemieckich. Pierwotnie były to szorstkowłose pinczery wykorzystywane do polowań na szczury, których odmianą były psy z charakterystyczną grzywką. Pinczer małpi jest „oficjalnie” rasą od 1896 r. Jest to długowłosa odmiana pinczera karłowatego; w połączeniu z wersją krótkowłosą obie te odmiany, uznawane według wcześniejszej kategoryzacji za jedną rasę, zostały podzielone na dwie osobne rasy psów.
Charakter pinczera małpiego
Pomimo swej małej postury pinczer miniaturowy jest odważnym i czujnym psem, który dzielnie broni swojego domu i ludzkich towarzyszy. Jest czułym i przywiązanym do właściciela pupilem, a jednocześnie ujmującym żywym srebrem z dużą dozą łobuzerstwa. Mimo że pinczer małpi doskonale się przystosowuje, jest silną osobowością z wyraźnie wykształconymi indywidualnymi cechami. Dlatego też obdarza uczuciem tylko jedną osobę w stadzie, którą sam sobie wybiera. Jego temperament przypomina temperament teriera.
Wychowanie i hodowla pinczera małpiego
Najważniejsza rzecz, o której powinien pamiętać każdy opiekun pinczera małpiego: Swojemu psu należy poświęcać dużo uwagi. Potrzebuje on dużo pieszczot i pozytywnego pobudzenia. Gdy bawi się z właścicielem lub może wykorzystywać swoją sprawność, uprawiając sport, piesek jest zrównoważony. Wychowanie wymaga empatii i konsekwencji: Pinczer małpi wie, jak owinąć sobie ludzi wokół swoich łap. Ma dobrą pamięć, więc nie można mu na coś pozwolić „w drodze wyjątku”.
Ponieważ jest tak mały, pinczer małpi nadaje się do hodowli w mieszkaniu, pod warunkiem, że będzie miał wystarczająco duży wybieg oraz możliwości wyładowywania energii. Ten maluch wcale nie jest domatorem – idealnym dla niego rozwiązaniem byłby swobodny dostęp do zabezpieczonego ogrodu. Dobrze się zachowuje nawet w czasie wizyty w restauracji lub w podróży, i jest łatwym w pielęgnacji towarzyszem. Wychowanie sprytnego, przyjaznego pinczera małpiego jest nieskomplikowane. Ważne są konsekwentne, jasne komunikaty, w których zwierzę może się odnaleźć. Wskazane są jednak odwiedziny w szkole dla szczeniąt i psów. Czworonóg będzie tam miał możliwość ćwiczeń w kontakcie z innymi przedstawicielami swojego gatunku, a Państwo mogą mieć pewność, że ze wskazówek ekspertów dowiedzą się, jak z nim postępować. Ponieważ pielęgnacja sierści zwierzęcia jest nieco bardziej czasochłonna, w okresie szczenięcym należy psa przyzwyczajać do grzebienia i szczotki.
Cechy szczególne pinczera małpiego
Pinczery małpie różnią się od innych gatunków pinczerów z jednej strony szorstką sierścią, a z drugiej strony skróconą kufą ze zgryzem przednim i płaskim nosem. Ten wyrazisty kształt głowy oraz owłosienie twarzy sprawiają, że występuje u nich pewne podobieństwo do małej małpki. Kształt głowy nie niesie ze sobą szczególnych ograniczeń zdrowotnych, ponieważ jest spowodowany naturalną mutacją, a pula genów populacji starej rasy jest bardzo różnorodna. Nabywając pinczera małpiego należy jednak upewnić się, że zwierzę pochodzi z zaufanej hodowli pozbawionej chowu wsobnego. Odpowiedzialnych hodowców można znaleźć za pośrednictwem Związku Kynologicznego w Polsce, który prowadzi odpowiednią listę adresów.
Najlepsze produkty dla Państwa pinczera małpiego znajdą Państwo u nas!
PodsumowaniePinczer małpi
Rasa | Pinczer małpi |
Pochodzenie | Niemcy |
Klasyfikacja | Pies domowy i towarzyszący |
Rozmiar | od 25 do 30 cm |
Waga | 4–6 kilogramów
|
Budowa ciała | mały i kompaktowy, kwadratowa budowa |
Oczy | okrągłe, ciemne, z obwódką sierści |
Uszy | wysoko osadzone, stojące uszy w kształcie litery „V” |
Sierść i umaszczenie | twarde i bujne, stojące na głowie; od 2000 r. tylko w jednym kolorze, czarnym |
Cechy szczególne | „małpia” twarz otoczona grzywą włosów |
Charakter | przymilny, oddany, pełen temperamentu, sympatyczny, czujny |
Pielęgnacja | średni wysiłek; regularne szczotkowanie w ramach codziennej pielęgnacji, sierść należy co dwa lata przycinać |
Zdrowie | wytrzymały, brak ryzyka specyficznego dla danej rasy |
Oto więcej przykładów małych ras psów:
- Bolończyk kolorowy: To bardzo mały pies, który występuje w wielu umaszczeniach. Jest przyjazny i łatwy do wychowania, ale nie zawsze jest zalecany dla rodzin z bardzo małymi lub energicznymi dziećmi.
- Terier tybetański: To mała do średniej wielkości rasa psa pasterskiego, która, dzięki konsekwentnemu wychowaniu, może stać się zabawnym i przyjacielskim towarzyszem.
- Bichon frise: To mały, biały, puszysty pies, który dzięki swojej dużej inteligencji, uwadze i chęci do zabawy może stać się wspaniałym psem rodzinnym.
- Border terrier: To pies niewielkim instynkcie łowieckim, który, dzięki swojej dużej inteligencji i zamiłowaniu do zabawy, jest idealnym towarzyszem dla małych łobuzów