Eurasier – inteligentny pies o niedługiej historii

Behawiorysta Konrad Lorenz studiował usposobienie psów mieszanych, które skrzyżowane zostały z rasą chow-chow. Zainspirowany tymi badaniami i wspierany przez samego Lorenza Julius Wipfel z Uniwesytetu w Getyndze postanowił w 1960 roku sparować ze sobą szpica wilczastego oraz chow chow. W wyniku tej krzyżówki powstał pies rodzinny w typie syberiana o nazwie wolf chow. W latach 70. do krzyżówki dodano rosyjskiego samojeda i od tego czasu przyjęto nazwę eurasier. Rasa ta została w 1973 roku oficjalnie uznana przez Niemiecki Związek Kynologiczny (VDH) oraz jego francuski odpowiednik FCI. W ten sposób powstała najmłodsza rasa na świecie, która posiada wszelkie cechy, jakich oczekuje się od typowych psów rodzinnych.

Eurasiera wyróżnia jego spokojny oraz zrównoważony charakter: jest pewny siebie oraz przyjazny, a także silnie związuje się ze swoim ludzkim stadem. W stosunku do osób, których nie zna, jest zdystansowany, nie wykazując przy tym strachu czy też agresji. Niemniej jednak eurasiery muszą mieć świadomość porządku, jaki panuje w stadzie. Przede wszystkim samce będą w przeciwnym razie próbowały zdominować całą rodzinę. Psy tej rasy budują wyjątkowo silne więzi ze swoimi opiekunami i doskonale wyczuwają ich nastrój. Są niezwykle opanowane i nie dają się łatwo wyprowadzić z równowagi. Również ich instynkt łowiecki nie jest zbyt mocno rozwinięty. Eurasiery z reguły dobrze dogadują się z innymi psami, zaś od swoich właścicieli oczekują zróżnicowanych zabaw: powtarzające się zadania i ćwiczenia szybko znudzą te inteligentne czworonogi.

W procesie wychowania eurasiera nie należy spodziewać się większych trudności, jednak szkoleniem powinien bezpośrednio zajmować się opiekun psa. Ingerencja osób trzecich, np. trenera, mogłaby zdezorientować czworonoga. Tak jak inne psy, również eurasiery wymagają konsekwencji, cierpliwości oraz miłości. Dobrze wychowany, chętny do nauki i zrównoważony eurasier będzie bezproblemowym towarzyszem wszelkich aktywności w czasie wolnym. Dzięki swojej czujności doskonale kontroluje terytorium, jednak nie szczeka przy każdej możliwej okazji, dzięki czemu sprawdza się również w budynkach wielorodzinnych. Eurasiery potrzebują zajęć i ruchu, aby móc odpowiednio się wyszaleć. Nie odpuszczają właścicieli na krok i towarzyszą im we wszystkich zajęciach, np. podczas biegania, jazdy na rowerze czy też spacerów. Również agility jest sportem dla nich. Ze względu na silne przywiązanie do właściciela nie powinno się zostawiać ich – nawet na krótki czas – pod opieką obcych lub w hotelach dla zwierząt. Należy o tym pomyśleć w kontekście swoich planowanych wyjazdów urlopowych i sytuacji zawodowej.

Sierść eurasiera jest z natury samoczyszcząca. Jej pielęgnacja nie przysparza zatem większych problemów i wystarczy czesać ją dwa razy w tygodniu. Jedynie w okresie linienia zaleca się codzienne usuwanie podszerstka. Eurasier ma również wyjątkowo silne zdrowie i nie jest szczególnie podatny na choroby.