Do-khyi: „efektowny” pies wysokogórski z instynktem opiekuńczym
02.11.2023 - Czas czytania: 3 minuty
Wspaniały pies jako towarzysz i obrońca: W swojej ojczyźnie, rejonie Himalajów, do-khyi, zwany również dogiem tybetańskim, od dawna jest wysoko cenionym czworonogiem i w dzisiejszych Chinach należy do najbardziej pożądanych i prestiżowych zwierząt domowych dla wyższych klas. Łagodny, lecz stale czujny do-khyi znakomicie sprawdza się we wprawnych rękach również jako pies rodzinny i terapeutyczny. Wtedy wykazuje się łagodny, empatyczny partner i obrońca swojej rodziny, który przeciwstawia się każdym zagrożeniom.
Historia rasy do-khyi
Do-khyi jest jedną z najstarszych azjatyckich ras psów i od zawsze służył jako pies stróżujący i obronny. Dlatego strzegł w wysokich partiach Himalajów tybetańskich klasztorów i pomagał pasterzom w ich ciężkiej pracy w górach. W zachodnim świecie znany był w szczególności dzięki raportom podróżnym Marco Polo; pierwsze żywe osobniki dotarły do Europy jednak dopiero w XIX wieku. wieku.
Dwie inne fascynujące, ale zupełnie inne rasy psów pochodzące z Tybetu to Spaniel tybetański i Terier tybetański.
Charakter do-khyi
Jako strażnik i pies opiekuńczy do-khyi wykazuje wyjątkowo silne przywiązanie do swojego właściciela i terytorium. W stosunku do nich rozwija w sobie olbrzymi instynkt obronny i okazuje się lojalny i niezawodny. Dog tybetański to sprytny pies, który bardzo szybko uczy się nowych rzeczy, ale też rychło traci zainteresowanie. Potrzebuje w związku z tym zadań, którym może stale poświęcać się, aby móc spożytkować energię. Wobec obcych jest zgodnie ze swoją naturą nieufny i ostrożny. Rzadko jednak okazuje agresję. Z reguły wystarcza mu jego imponujący wygląd, aby zapewnić sobie niezbędny szacunek. Podporządkowanie nie leży w naturze do-khyi, gdy wydawane komendy są sprzeczne z jego własnymi postanowieniami lub priorytetami. Niezależne myślenie i zdolność podejmowania decyzji jest ważną cechą charakteru psów pasterskich, może jednak prowadzić u psa towarzyszącego do problemów, jeśli związany z nim człowiek nie wykaże stanowczości w kierowaniu zachowaniem zwierzęcia.
Wychowanie i hodowla do-khyi
Rasa ta ma tendencję do okazywania dominacji innych psom. Dlatego młode psy powinny koniecznie uczęszczać do szkoły dla szczeniąt, aby nauczyć się spokojnego obcowania z innymi przedstawicielami gatunku. Do-khyi jest psem, który potrzebuje empatycznego opiekuna o cechach charakteru jednostki alfa, który jest w stanie postawić na swoim wobec indywidualnych „poglądów” czworonoga. Reagowanie na komendy i posłuszeństwo to podstawowe cele wychowu doga tybetańskiego, aby pies już ze względu na swój rozmiar nie stanowił zagrożenia innych czworonogów. Dlatego stanowczo zalecane są regularne wizyty w szkole dla psów, aby ułatwić Państwu zrozumienie swojego psa i vice versa. W domu do-khyi jest spokojnym i zrównoważonym zwierzęciem, na świeżym powietrzu natomiast objawia się jego energiczne usposobienie i zwinność. Zapewnienie wystarczającej ilości ruchu podczas długich spacerów w towarzystwie ludzi jest obowiązkowe; dodatkowy wysiłek fizyczny nie jest natomiast konieczny. Do-khyi nie jest idealnym czworonogiem dla mieszkańców miasta. Ruchliwe otoczenie zapewnia zbyt wiele bodźców zewnętrznych i przyczyn potencjalnych nieporozumień terytorialnych. Najlepiej trzymać mastyfa tybetańskiego w domu z dużym ogrodem w spokojnej, wiejskiej okolicy.
Cechy szczególne do-khyi
Swój pierwotny charakter dog tybetański zawdzięcza izolowanemu położeniu regionu, z którego pochodzi. Ponieważ łączenie w pary z innymi rasami było praktycznie wykluczone, wygląd zwierząt zachował się pomimo upływu wieków. Dopiero od niedawna przede wszystkim amerykańscy i chińscy hodowcy podjęli próby modyfikacji tej rasy poprzez krzyżowanie, aby uczynić ich wygląd bardziej imponującym. Do-khyi jest uważany za wytrzymałą rasę. Jednak psy te jednak późno rozwijają się: Suki są dorosłe po dwóch, trzech latach, samce natomiast dopiero po czterech latach.
U nas znajdą Państwo najlepsze produkty dla swojego doga tybetańskiego!
PodsumowanieMastif tybetański
Rasa | Mastif tybetański |
Pochodzenie | Tybet |
Klasyfikacja | Pies towarzyszący, stróżujący i obronny |
Rozmiar | powyżej 66 cm (samce), powyżej 61 cm (suki) |
Waga | od 64 do 78 kg (samce), od 34 do 59 kg (suki)
|
Budowa ciała | ciężki, imponujący, dobrze zbudowany; duża czaszka z szerokim pyskiem, głęboka klatka piersiowa, kwadratowa sylwetka, szeroki grzbiet, średnia długość ciała, ogon noszony powyżej grzbietu |
Oczy | brązowe, szeroko rozstawione, nieco skośne, jędrne powieki |
Uszy | trójkątne, średniej wielkości, wiszące |
Sierść i umaszczenie | twarde, cienkie włosy okrywowe; sezonowo rzadszy lub gęsty podszerstek, a także grzywa w okolicy szyi i barków; umaszczenie czarne lub sine, ewentualnie z akcentami w kolorze brązowym, złotym i sobolowym; białe znaczenia na klatce piersiowej i łapach są dopuszczalne |
Cechy szczególne | docelową wielkość osiąga dopiero po 2-4 latach |
Charakter | lojalny, niezawodny, z instynktem terytorialnym, samodzielny, instynkt obronny |
Pielęgnacja | staranna pielęgnacja sierści, silnie linieje w okresie wymiany okrywy włosowej |
Zdrowie | wytrzymała natura |