Bobtail: wierny przyjaciel dziecka w pluszowym zwierzęcym wydaniu

Owczarek staroangielski – znany lepiej jako bobtail w swoim języku ojczystym – jest jedną z najstarszych ras owczarków w Anglii, a pierwsza pisemna wzmianka na jego temat pojawiła się już w 1586 roku. Brak ogona w przypadku tej rasy wynika z przyczyn historycznych: gdy rolnicy musieli płacić podatki za psy pasterskie, odcięty ogon był używany jako pokwitowanie. Stąd wzięła się nazwa rasy: Bobtail oznacza „przycięty ogon”. Od ponad 150 lat w zakresie wzorca rasy prawie nic się nie zmieniło.

Wygląd pluszowej zabawki nie powinien przesłaniać tego, że pies rasy bobtail ma ogromną potrzebę ruchu. Chociaż jest to popularny pies rodzinny, bobtail ma w sobie geny psa pracującego. Jest on zwinny i łatwy w prowadzeniu. Jego cierpliwe usposobienie oraz wrodzoną figlarność wyraźnie widać, gdy obserwujemy go bawiącego się z dziećmi. Chęć zabawy nie opuszcza psa do późnej starości. Mówi się, że w tym włochatym Angliku tkwi pewna doza uporu. Dobrze ułożony bobtail jest niezawodnym, zrównoważonym i przyjaznym psem rodzinnym. Pomimo silnie rozwiniętego instynktu obronnego i opiekuńczego agresja i nerwowość zdają się być całkowicie obce przedstawicielom tej rasy. Jego wysoka inteligencja wymaga uwagi w równym stopniu, co potrzeba biegania. Ze względu na zrównoważone usposobienie pies rasy bobtail jest wspaniałym towarzyszem nawet w dużym skupisku ludzi oraz w niespokojnym otoczeniu.

Podobnie jak ma to miejsce w przypadku większości dużych psów, okres dojrzewania trwa u psa rasy bobtail około dwóch lat – i to nie tylko dojrzewania fizycznego. Należy od samego początku zwracać uwagę na naukę i kształtowanie na płaszczyźnie emocjonalnej. Bobtail, jako typowy przedstawiciel rodziny owczarków, ma dużo pewności siebie, którą należy przekuć w posłuszeństwo. Nauka odpowiedniego zachowania powinna być realizowana wcześnie i konsekwentnie, ale z pełną miłości troską. Grupa zabaw dla szczeniąt lub regularne spotkania z innymi czworonożnymi przyjaciółmi pomogą Ci uspołecznić Twojego bobtaila. Kiedy kamień węgielny zostanie położony, u Twego boku stanie wierny, lojalny i oddany człowiekowi pies. Uwielbia on bliski kontakt ze swoimi ludźmi i rozkwita, mogąc uczestniczyć we wspólnych aktywnościach sportowych, np. agility. W przypadku psa rasy bobtail hodowla w kojcu jest zatem całkowicie nieodpowiednia. Posiadanie ogrodu byłoby prawdziwą zaletą. Wasz program dnia musi obejmować przynajmniej dwa długie spacery, a wspólna zabawa stanowi uzupełnienie aktywności ruchowej. Ze względu na grube futro pies rasy bobtail lepiej czuje się w chłodniejszych porach roku niż w upalne letnie dni.

Nie ma co do tego najmniejszych wątpliwości: tę górę włosów trzeba pielęgnować – i to każdego dnia. Tylko w ten sposób można zapobiec kołtunieniu się sierści. Dlatego ważne jest, aby od najmłodszych lat przyzwyczaić zwierzę do regularnej pielęgnacji. Dla psa pracującego, który spędza wiele godzin na świeżym powietrzu na wietrze i przy różnych warunkach pogodowych, sierść w jej naturalnym wydaniu znajduje uzasadnienie. Jeżeli jednak pies przebywa wewnątrz, zaleca się jej regularne przycinanie, aby wspomóc pielęgnację. Psia sierść stanowić będzie jednak stały element w Twoim mieszkaniu. Zaleca się cotygodniowe mycie szamponem, aby utrzymać miękki podszerstek w czystości. Podczas regularnego szczotkowania najlepiej pracować od ogona w kierunku głowy.

Przy wadze od 30 do 40 kg i wysokości w kłębie wynoszącej około 60 cm, ten sportowiec w futrze należy raczej do lekkich psów. Jego szczekanie brzmi niezwykle dźwięcznie i imponująco. W przeszłości ogon był przycinany lub zwierzęta rodziły się z ogonem szczątkowym – współczesny bobtail to pies mogący posiadać zarówno ogon szczątkowy, jak i pełny, mocno owłosiony ogon. Kolor oczu jest bezpośrednio związany z ubarwieniem sierści.

Ta bardzo stara rasa zawsze była uważana za mocną i niezłomną niezależnie od warunków pogodowych. Odpowiedzialna hodowla prowadzona na przestrzeni wieków przekształciła tego odważnego, aczkolwiek nieco dzikiego pracoholika w lojalnego i niezawodnego przyjaciela człowieka. Wcześniejsze problemy, tj. dysplazja stawu biodrowego (HD), zepchnęły kontrolowaną hodowlę na dalszy plan. W rzadkich przypadkach stawy łokciowe stanowią słaby punkt ze względu na dysplazję. Bobtail ma niską predyspozycję do wrodzonej głuchoty. Dziedziczne choroby oczu są kontrolowane dzięki badaniom.

Szukając dla siebie bobtaila, skorzystaj ze wsparcia oferowanego przez związki kynologiczne: prowadzą one ścisłe rejestry hodowli i posiadają listy renomowanych hodowców.