Dog sharing: Z czym wiąże się wspólna opieka nad psem

Wiele osób chciałoby sprawić sobie psa, ale wie, że ze względu na sytuację zawodową albo osobistą nie będą mogli poświęcić mu wystarczająco dużo uwagi. Zdarza się też, że sytuacja życiowa ludzi, którzy mają już psa, drastycznie się zmienia, przez co nie są oni w stanie zagwarantować zwierzęciu wystarczającej opieki.

Planowanie czasu wolnego może się wiązać z pewnymi wyzwaniami: właściciele psów również chętnie wyjeżdżają na weekendy lub w dłuższe podróże. Niestety nie we wszystkich hotelach i zakwaterowaniach psy są akceptowane. Inne rozrywki, jak na przykład wycieczki do dużych i przeludnionych miast na pewno nie są czymś, na co chcielibyśmy narażać naszych podopiecznych.

Psy można nauczyć przebywania w samotności przez ograniczony czas. Mimo to nie powinno się pozostawiać psa samego przez długi czas. Nie należy na to narażać psów, ponieważ są one zwierzętami stadnymi i potrzebują z tego względu towarzystwa oraz wystarczającego kontaktu. Oczywiście pozostawianie psa przez długi czas samego nie jest także zgodne z zasadami dostosowanej do potrzeb gatunku hodowli.  Rozwiązaniem może być tzw. dogsharing (czyli wspólna opieka nad psem). Pies otrzymuje oprócz swojego pierwszego właściciela dodatkowego pana lub panią, którzy mieszkają w innym gospodarstwie domowym.

Ten dodatkowy właściciel przejmuje opiekę nad zwierzęciem w ustalonym czasie. Może to być kilka godzin codziennie, w określone dni tygodnia lub co jakiś czas, gdy główny właściciel wyjeżdża — dogsharing to wiele możliwości. Najważniejsze jest jednak zawsze dobro psa. Tylko wtedy taki model opieki sprawdza się dla wszystkich stron zainteresowanych — zwierząt i ludzi.

Czy można dzielić się psem? Takie rozwiązanie może się sprawdzić. Oczywiście trzeba się upewnić, że dany piesek będzie się dobrze czuł w zaplanowanym systemie opieki. Jest to ważne, ponieważ każdy pies może zareagować na taką sytuację inaczej.  Ponadto zwierzak powinien bardzo dobrze znać obu opiekunów. Potrzeba czasu i cierpliwości, aby zbudować wzajemne zaufanie i więź.  Nie wystarczy po prostu przekazać komuś smyczy i zapomnieć o całej sprawie. Również stabilny przebieg dnia, który powinien zostać zachowany pomimo zmiany opiekuna, pomaga psu czuć się bezpiecznie. Dzięki temu dogsharing nie będzie się wiązał dla niego ze stresem.

Jednego dnia spacer po polach z opiekunem numer jeden, a jutro towarzyszenie opiekunowi numer dwa podczas pracy zdalnej z domu? Nie każdy pies radzi sobie ze zmianą opiekuna. Aby sprawdzić, czy dany zwierzak nadaje się do dogsharingu, zalecamy przetestowanie tego rozwiązania przez około cztery tygodnie. Niektóre psy tolerują nową sytuacje w tym czasie, ale tak naprawdę wcale nie czują się dobrze.  Dopiero potem okazuje się, czy naprawdę dobrze się czuły u nowego pana lub pani i czy nie myślały, że zostały porzucone, nie tęskniły i nie odczuwały znacznego stresu. Tutaj możesz przeczytać, co należy zrobić, gdy pies odczuwa stres.

Ważnych decyzji nie należy podejmować pochopnie — nie tylko w przypadku relacji międzyludzkich, ale także życia naszych psich podopiecznych. W końcu w idealnym przypadku może chodzić o całe życie psa oraz dzielenie się odpowiedzialnością za nie. Może to oznaczać aż do 15 lat współpracy. Ze względu na różnice zdań oraz z uwagi na silne emocjonalne przywiązanie do zwierzęcia może dochodzić do konfliktów.

Dlatego punktem wyjścia powinno być porozumienie pomiędzy opiekunami. Nie wystarczy jednak odczuwać pewnej sympatii do siebie wzajemnie. Przed podjęciem ostatecznej decyzji koniecznie należy wspólnie ustalić kilka ważnych kwestii.  Jeśli partnerzy nie zgadzają się w pełni co do najważniejszych warunków opieki, problemy będą niejako wpisane w taką współpracę — być może pojawią się dopiero z czasem, ale nie będzie można ich uniknąć.

Na dobry początek można wybrać się z psem na wspólny spacer. Następnie można zobaczyć warunki w domu, do jakich jest on przyzwyczajony. W ten sposób potencjalny drugi opiekun szybko może się zorientować, co jest ważne dla głównego opiekuna, jak powinien się troszczyć o psa, jakie zasady go obowiązują oraz jakimi gestami i poleceniami powinien się posługiwać.

Dopiero po kilku spotkaniach można zaplanować rozstanie pomiędzy psem i głównym opiekunem. Najpierw na kilka godzin, potem na całą noc, aż w końcu na kilka dni. Tylko jeśli pies zaakceptuje nową osobę jako drugiego przewodnika stada, będzie się czuł bezpiecznie. Może w tym pomóc wspólny udział w szkoleniu dla psów.

Niektórzy właściciele psów znajdują dodatkowych opiekunów w gronie znajomych. Może to być sąsiad, który właśnie przeszedł na emeryturę lub przyjaciółka,
która jest po prostu zakochana w podopiecznym, ale ze względu na pracę nie zawsze jest dostępna.

Osoby, które chcą się „podzielić” swoim psem lub szukają drugiego opiekuna, mogą skorzystać ze specjalnych platform internetowych. Najpopularniejszą platforma w Niemczech jest Dogsharing.de. W Polsce nie ma jeszcze takiej witryny, ale można szukać tego typu grup na Facebooku. Na takiej platformie można się bezpłatnie zarejestrować, założyć profil, a następnie utworzyć ogłoszenie lub poszukać kogoś, nawiązać kontakt z potencjalnym partnerem i umówić się na spotkanie zapoznawcze.

Na podobnej zasadzie działa witryna Hundelieb.com, w której zarejestrowanych jest ponad 60 000 członków z Niemiec, Austrii i Szwajcarii (stan z czerwca 2021 r.). W przypadku tej witryny dostępna jest także aplikacja, która ułatwia kontaktowanie się z innymi miłośnikami psów. Również ta platforma jest bezpłatna dla użytkowników.

Uwaga: Jeśli za pośredniczenie pomiędzy opiekunami psów wymagane jest uiszczenie opłaty lub jeśli agencja wypożycza psy na godziny za opłatą, nie warto korzystać z takich usług. Dla tego typu usługodawców dobro zwierząt nie jest priorytetem, dlatego lepiej nie wspierać takich praktyk.

Monachium, Hamburg, Kolonia, Berlin: dogsharing jest już w każdym dużym niemieckim mieście. Również w obszarach wiejskich można jednak znaleźć tego typu inicjatywy. Większość stron zrzeszających osoby chcące się dzielić psami jest wyposażona w funkcję wyszukiwania, gdzie można wpisać swój kod pocztowy i znaleźć potencjalnych partnerów w pobliżu.

Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej za psa może zostać zawarte tylko przez jedną osobę. Można z niego skorzystać, gdy pies spowoduje szkody, dzięki czemu właściciel nie będzie ponosił konsekwencji finansowych odszkodowania lub nie będzie musiał płacić zadośćuczynienia. Nie ma przy tym znaczenia, kto aktualnie opiekuje się psem — w przypadku większości ubezpieczeń prywatni posiadacze zwierząt są również ubezpieczeni. Zaleca się jednak, aby ubezpieczyciel wyraził zgodę na model opieki typu dogsharing. Ponadto należy podać imię i nazwisko drugiego opiekuna.

Zachęcamy do zapoznania się z naszym artykułem na temat ubezpieczenia zdrowotnego dla zwierząt, aby dowiedzieć się wszystkiego, co warto wiedzieć na ten temat.