Chomik dżungarski - zwinny, mały gryzoń, z którym się zaprzyjaźnisz

Chomiczniki dżungarskie, nazywane chomikami dżungarskimi, na wolności żyją na terenie Kazachstanu, Syberii Zachodniej i Rosji. Gryzonie te są zaliczane do zwierząt towarzyszących. Pierwszy raz ten gatunek został opisany w drugiej połowie XVIII wieku. Zanim stały się zwierzątkami domowymi, chomiki dżungarskie były wykorzystywane w laboratoriach, głównie w Niemczech i USA.

Chomiki dżungarskie są zwierzętami o wyjątkowo małych rozmiarach. Długość tułowia najczęściej mieści się w przedziale między 70 a 90 mm, ogon zaś mierzy do 15 mm. Samce ważą od 20 do 45 g, natomiast samice nie przekraczają z reguły wagi 36 g. Futerko chomika dżungarskiego występuje zazwyczaj w ciemnych barwach – od popielatego do ciemnobrązowego. Pyszczek i uszy są ubarwione nieco jaśniej. Na grzbiecie widoczna jest charakterystyczna dla tego gatunku pręga. Ubarwienie chomików dżungarskich żyjących na wolności zmienia się wraz z porami roku. Zimą chomiki dżungarskie są pokryte białym futrem, w okolicach głowy przybierającym szary odcień.
Chomicznik dżungarski nie hibernuje, jest aktywny przez cały rok. Prowadzi nocny tryb życia. Zwierzęta te są dobrze przystosowane do życia w niskich temperaturach.

Dobrze radzą sobie w warunkach domowych. Mają łagodne usposobienie, są silnymi i odpornymi zwierzętami. Mogą źle reagować na stres, dlatego należy zwracać szczególną uwagę na to, aby zapewnić im .spokojne i stabilne warunki. W przypadku przewlekłego stresu organizm chomika może reagować obniżoną odpornością. Częste transportowanie, zmiany właściciela, a nawet zmiany karmy należą do tych czynników, które mocno stresują zwierzę.

Chomiki dżungarskie to malutkie gryzonie, które wydają się być mało kłopotliwe w pielęgnacji. Cena chomika dżungarskiego waha się najczęściej między 20 a 30 zł. Przed decyzją o zakupie tego zwierzątka domowego, warto poznać kilka istotnych informacji o jego trybie życia, systemie żywienia czy najczęstszych chorobach. Wówczas będziesz mógł się zorientować, czy chomik dżungarski jest odpowiednim zwierzęciem dla Ciebie.

Na wolności chomiczniki w dzień zazwyczaj śpią w ukryciu, aby w nocy wyruszyć na zdobywanie pokarmu. Nie inaczej będą zachowywały się trzymane w klatce. W ciągu dnia potrzebują spokoju i snu, wieczorem i w nocy robią się bardziej aktywne. Chomiki dżungarskie trochę trudniej oswoić niż przedstawicieli większych gatunków. Nie są zbyt ufne, ale jeśli podejdzie się do nich z cierpliwością i poświęci się im regularnie trochę czasu, przyzwyczajają się do człowieka, odwdzięczając się większą bliskością. Należy respektować rytm dobowy tych stworzeń i nie nakłaniać ich do wspólnej zabawy w czasie ich codziennej drzemki. Zdarza się, że wyrwane ze snu mogą reagować agresywnie.

Chomiki dżungarskie mają słaby wzrok, natomiast bardzo wyostrzone zmysły słuchu i węchu, co na wolności pomaga w skutecznym zdobywaniu pożywienia. Zęby chomika dżungarskiego rosną przez całe jego życie. Aby nie pojawiły się problemy dentystyczne, należy zadbać o to, żeby chomik mógł ścierać zęby wtedy, kiedy będzie tego potrzebował. W tym celu można zakupić gryzaki w formie zabawki lub gryzaki spożywcze. Jeśli zęby będą swobodnie rosły i nie będą ścierane w trakcie rozwoju zwierzęcia, chomik może mieć problemy z zamykaniem pyszczka i może się skaleczyć przez zbyt długie zęby. Jeżeli nie będzie miał bezpiecznego gryzaka może gryźć pręty klatki, co jest bardzo niebezpieczne i grozi złamaniem zębów. Przy zakupie gryzaków spożywczych, ważne jest, aby sprawdzić, jaki mają skład.

Duży wpływ na to, czy zęby będą mocne i zdrowe ma dobrze zbilansowana dieta. Nie należy karmić chomika żadnymi solonymi produktami, słodyczami, cebulą, cytrusami czy surowymi ziemniakami. Zwierzę wystarczy karmić dwa razy dziennie. Chomikowi dżungarskiemu można podawać suszone warzywa, mieszankę nasion i ziół, larwy świerszczy i mącznika. Białko w diecie można uzupełniać także małymi kawałkami gotowanego mięsa (od czasu do czasu). W razie wątpliwości warto skonsultować dietę z lekarzem weterynarii.

Mimo, że chomik dżungarski jest bardzo małym zwierzęciem potrzebuje sporo miejsca na swoje nocne harce. Jest aktywnym gryzoniem i lubi kopać długie tunele. Najmniejsze zalecane wymiary klatki to 60 x 40 cm. Decydując się na opiekę nad takim zwierzęciem warto pomyśleć o tym, gdzie w mieszkaniu można umieścić klatkę. Nie powinna stać bezpośrednio w nasłonecznionym miejscu, jej rozmiary powinny być na tyle duże, aby chomik miał dużo miejsca do zabawy. Dobrym rozwiązaniem są klatki dwupoziomowe. Zwierzę jest dosyć hałaśliwe w nocy, dlatego to również należy wziąć pod uwagę przy wyborze miejsca w mieszkaniu, gdzie finalnie będzie stała klatka.

Warto zadbać o to, aby chomik miał w klatce naturalną ściółkę, która nie będzie pylić – może być to np. ściółka konopna lub lniana. Bardzo ważne jest to, aby dbać o higienę środowiska, w którym znajduje się zwierzę i wymieniać ściółkę na bieżąco (co najmniej raz w tygodniu, ale w razie potrzeby częściej). Należy także usuwać z klatki wszelkie resztki warzyw i owoców, gdyż zgniłe kawałki pożywienia mogą zaszkodzić chomikowi. W klatce należy umieścić pojemnik ze świeżą wodą – koniecznie powyżej ściółki – tak, aby chomik pijąc nie moczył jej nadmiernie, a tym samym żeby nie dochodziło do szybkiego gnicia podłoża. Zwierzę powinno mieć stały dostęp do świeżej wody.

Chomik sam dba o swoją higienę, dlatego nie należy zwierzęcia kąpać, ani moczyć w wodzie. Warto jednak sprawdzać w jakim stanie są jego oczy i uszy.

Na wolności chomiki dżungarskie żyją około roku, a te, które stają się zwierzętami domowymi żyją około 2,5 roku. Tak jak inne gryzonie, chomiki dżungarskie mają tendencję do zapadania na różne choroby. Najczęstszą przyczyną śmierci tych zwierząt jest choroba mokrego ogona. Jest to choroba bakteryjna, która atakuje młode osobniki (najczęściej od 3 do 6 tygodni) i objawia się silną biegunką. Zwierzę staje się apatyczne, ma zesztywniałe łapy, traci apetyt, zaniedbuje higienę. W czasie tej choroby może dojść do wypadnięcia jelita grubego. Zdarza się, że choroba powoduje śmierć zwierzęcia już w ciągu pierwszych 24 godzin od wystąpienia objawów. Chomik, który zachoruje na chorobę mokrego ogona najczęściej umiera z odwodnienia lub wygłodzenia.

Chorobę można wyleczyć, ale tylko w przypadku szybkiego zgłoszenia się do weterynarza i wdrożenia antybiotykoterapii. Lekarz weterynarii ustali także odpowiednią dietę. Należy wyrównać deficyt wody w organizmie i bardzo restrykcyjnie przestrzegać zasad higieny. Choroba jest zaraźliwa, więc należy bardzo uważać na inne gryzonie znajdujące się w domu.

Chomiki dżungarskie często cierpią na zapalenie dróg moczowych i układu oddechowego. Dotyka je również zapalenie ucha i dermatoza (choroba skóry). U chomików dżungarskich najczęściej występują choroby skóry o podłożu bakteryjnym, pasożytniczym lub alergicznym. Chomiczniki mogą mieć problemy z oczami i zębami, a także zapadać na nowotwory. Rany u chomika dżungarskiego (np. odniesione w walce z drugim zwierzęciem) mają tendencję do bardzo długiego procesu gojenia.

Przed opiekunem chomika dżungarskiego staje poważne zadanie – należy obserwować zwierzątko każdego dnia i w przypadku zauważenia jakichkolwiek zmian w wyglądzie lub zachowaniu chomika, należy zgłosić się do weterynarza.