10 nietypowych ciekawostek o chomikach

W naszej kulturze przyjęło się, że chomiki są wspaniałymi zwierzątkami domowymi, więc niejednokrotnie wybierane są na pierwsze zwierzątko dla dziecka. Taki fajny zwierzaczek, tani w utrzymaniu, niewymagający za dużo opieki, to czemużby nie wziąć drugiego pod opiekę, by miał swojego chomiczego przyjaciela? Otóż kategorycznie nie powinno się tego robić. Dlaczego?

Odpowiedź jest prosta: chomiki to zwierzęta bardzo terytorialne. Niezależnie od tego, czy mamy samicę, czy samca, to scenariusz jest zawsze taki sam. Łączenie ze sobą samicy z samicą, bądź samca z samcem, w najlepszym wypadku kończy się pogryzieniem i wizytą u weterynarza, a w najgorszym — śmiercią jednego z pupili. Chomiki nie zastanawiają się długo nad działaniem. Kiedy tylko widzą, że inny osobnik pojawia się na ich terenie, to od razu atakują. Dzielnie walczą o swoje, aż ten drugi nie zostanie unicestwiony bądź na tyle ranny, by nie mógł się ruszyć.

Czy łączenie samca z samicą w jednym lokum to dobry pomysł? Również nie. Chomiki, podobnie jak inne gryzonie, bardzo szybko się rozmnażają. Wiele osób uważa to za przeuroczy sposób na posiadanie małych chomiczków. Pomysł jest zły z dwóch względów. Po pierwsze, na własną rękę nie powinno się rozmnażać zwierząt. Od tego są uprawnione do tego hodowle. Wciąż pozostaje bardzo dużo bezdomnych chomików, jest wiele organizacji charytatywnych, które mają setki chomików do adopcji. Po drugie, osoba niedoświadczona nie zdaje sobie sprawy z tego, jak chomiki potrafią być brutalne wobec młodych. Zdarza się, że samica zabija swoje młode, kiedy coś jej nie przypasuje. Co dokładnie? Kiedy człowiek dotyka małe przesłodkie chomiczki, one zmieniają swój zapach. Samica przestaje traktować je jak swoje, więc zabija. Co jeszcze? Może być to szmer, spowodowany otwieraniem klatki przez nas, by chociażby dosypać karmy. Samica może uznać też, że warunki są niewystarczająco dobre dla jej potomstwa. Każdy wymieniony to wystarczający powód dla samicy, by zabić młode. Powodów jest mnóstwo, a scenariusz tak samo brutalny.

Jakie jest najlepsze rozwiązanie w takiej sytuacji? Jeżeli decydujesz się wziąć chomika pod swój dach, to najważniejsza zasada brzmi: jeden chomik — jedna klatka.

To prawda, najważniejszym ich zmysłem jest węch. To właśnie dzięki niemu potrafią wykryć jedzenie, innego chomika czy zagrożenie. Chomik syryjski, zwany także złotym, ma bardzo wrażliwy i dobrze rozwinięty zmysł węchu. Jest w stanie wyczuć pożywienie z daleka, co umożliwia mu przetrwanie w trudnych warunkach. Z kolei chomik dżungarski oraz chomik roborowskiego, które są mniejsze od syryjskiego, mają mniejszy umięśniony nos i nieco słabszy zmysł węchu. Jednakże również jest on w stanie wykryć pokarm z daleka, a także wyczuć wrogów i uciec przed nimi. Dlatego też zmysł węchu jest niezwykle istotny dla chomików i stanowi podstawowy element ich przetrwania w środowisku naturalnym.

Węch jest najlepiej funkcjonującym zmysłem u tego gatunku gryzoni. Chomiki po zapachu są w stanie rozpoznać swojego właściciela. Jeżeli człowiek jest np. popsikany perfumami, a warto podkreślić, że chomiki czują o wiele bardziej ten zapach, niż my, to gryzoń może zaatakować, nawet jeżeli wcześniej był łagodny w stosunku do człowieka.

Jest to cenna informacja dla osób, które planują wziąć pod swoją opiekę chomika, ponieważ jeżeli będą stawiać na swój naturalny zapach, to łatwiej będzie im oswoić tego gryzonia.

Super węch to nie jedyna supermoc, którą posiadają chomiki. Do ich niesamowitych zdolności również można zaliczyć niesamowity słuch. W przeciwieństwie do ludzi są w stanie usłyszeć dźwięki o wyjątkowo wysokiej częstotliwości.

Według badań naukowych chomiki są w stanie słyszeć dźwięki o częstotliwościach nawet do 100 kHz. Oznacza to, że słyszą one przedział ponaddźwiękowy, czyli takie dźwięki, których częstotliwość przewyższa 20 kHz — czyli maksymalną możliwą dla ludzkiego aparatu słuchowego. Dla chomików umiejętność słyszenia tak wysokich dźwięków jest bardzo ważna, ponieważ pozwala im na komunikację z innymi osobnikami z wykorzystaniem dźwięków poza zasięgiem słuchu innych zwierząt. Jest to dla nich również istotne narzędzie do wykrywania niebezpieczeństwa, np. w postaci drapieżnika zbliżającego się w ich kierunku. Dzięki temu są w stanie lepiej dostosować swoje zachowanie i uniknąć niebezpieczeństwa.

Jest to także niesamowite odkrycie w świecie nauki, ponieważ pozwala ono na przeprowadzenie badań i spojrzenie na akustykę z zupełnie innej strony.

Chomiki posiadają charakterystyczne worki policzkowe, które znajdują się tuż przy obu stronach warg. Są one bardzo przydatne, ponieważ pozwala to chomikom gromadzić pożywienie, takie jak nasiona i owoce, które chomik może skonsumować później. Dzięki temu rozwiązaniu chomik może spokojnie żuć swoje smakołyki dla chomika, gdziekolwiek się znajdzie.

Chociaż chomiki są mięsożerne, to ich dieta składa się głównie z ziaren, owoców i warzyw, a także białka pochodzącego z owadów i małych zwierząt. Chomiki mogą zmieścić w swoich policzkach około połowy swojej masy ciała, co stanowi im ulgę podczas poruszania się, skoro mogą nosić jedzenie ze sobą bez potrzeby powtarzania jednej z wielu wizyt tam i z powrotem do swojego schowka.

Chomiki posiadają 16 zębów, z których 4 to siekacze, 2 to kły, a 10 to zęby trzonowe. Siekacze chomika rosną przez całe jego życie, ponieważ szybko się zużywają podczas gryzienia pokarmu i drapania. Kły służą głównie jako narzędzia do obrony i rozdarcia pokarmu, a zęby trzonowe są odpowiedzialne za mielenie i kruszenie jedzenia w jamie ustnej. Ważne jest, aby dietę chomika dostosować do jego potrzeb pokarmowych, ponieważ źle dobrane jedzenie może prowadzić do chorób zębów i jamy ustnej. Oprócz diety warto też zapewnić chomikowi odpowiednią pielęgnację zębów, na przykład poprzez dostarczanie mu materiałów do przegryzania, takich jak odpowiednie gałęzie czy kamienie, które pomagają w naturalnym ścieraniu zębów. Bardzo fajnym rozwiązaniem są tunele dla małych zwierząt, które najczęściej robi się tak, by były jadalne dla chomików.

W internecie możemy znaleźć od groma filmików, gdzie chomiki biegają w zamkniętych kulach. Istnieje stereotyp, że gryzoń ma szansę w takiej kuli się wybiegać. Nic bardziej mylnego, ponieważ kiedy my świetnie się bawimy, oglądając, jak nasz pupil szaleje, to on w tym momencie przeżywa największą traumę w swoim życiu.

Skąd w takim razie tyle energii w takim małym zwierzątku kiedy wsadzi się go do kuli? Tutaj warto poruszyć dwa aspekty. Po pierwsze, kule są zwykle plastikowe z niewielkimi dziurkami, więc cyrkulacja powietrza w takiej kuli jest znikoma. Chomik ma wtedy trudności z oddychaniem, więc zaczyna wpadać w panikę. I tutaj przechodzimy do drugiej kwestii, czyli napędzenie strachem. Chomik biega, bo się boi. Jak na ironię, stara się wydostać. Poprzez stres, jaki dostarcza chomikowi plastikowa kula, zwierze może nawet paść na zawał. Jeżeli nie odejdzie ze stresu w samej kuli, to poza nią wiele czasu mu nie pozostanie. Na pewno później będzie borykać się z problemami sercowymi oraz nerwowymi.

Czym w takim razie zastąpić możliwość wybiegania się, jeżeli nieplastikową kulą? Tutaj również warto poruszyć dwie kwestie:

• Klatka

Powyżej pisaliśmy już o tym, że najważniejsza zasada posiadania chomika to jedno zwierze — jedna klatka. Jak więc wybrać klatkę dla chomika i czym się kierować?

Chomiki to, kolokwialnie mówiąc, ciamajdy. Mimo tego, że są niesamowicie inteligentne i potrafią nieźle kombinować, są również niesamowicie niezdarne, dlatego klatka nie powinna mieć wysokich pięterek, a jej podstawa powinna być głęboka, by można nasypać możliwie jak najwięcej trocin. Im niższa klatka z głębszym dnem, tym lepiej.

– chomik syryjski — minimum 120 cm x 60 cm
– chomik dżungarski, roborowskiego i hybryda – 100 cm x 50 cm.

Takie standardy są spowodowane tym, iż ten gryzoń jest zwierzątkiem lubiącym kopać, żyjącym w naturalnym środowisku w podziemiach. Wszelkie wspinaczki kończą się najczęściej upadkami, które w najlepszym wypadku mają konsekwencje, jakim są stłuczenia, a w najgorszym złamany kręgosłup, który również prowadzi do śmierci. Dlatego dobór klatki dla chomika jest tak ważny.

• Kołowrotek

Kolejna niesamowicie ważna kwestia, ściśle łącząca się z wyborem klatki. Zbyt mały kołowrotek może wykrzywiać kręgosłup naszego pupila, co również niestety może prowadzić do jego przedwczesnej śmierci. Jedyne, co jest gorsze od zbyt małego kołowrotka, to taki z efektem nożyc, dlatego bezpieczniej postawić na kołowrotki dla chomika, które nie mają prętów z obu stron, ponieważ, jak sama nazwa wskazuje, mogą one coś chomikowi odciąć. Czasem kończy się na potłuczeniach, ale częściej na przedwczesnej śmierci.

Czym się kierować kupując kołowrotek? Przede wszystkim jego nóżka powinna być zaczepiona z jednej strony. W ten sposób jesteśmy w stanie wyeliminować wypadki losowe.

Wybierając nasz wymarzony kołowrotek, należy również zwrócić uwagę na jego średnicę. Według europejskich standardów kołowrotek dla chomika syryjskiego powinien mieć średnicę 27 cm, a dla pozostałych ras zaleca się 20 cm średnicy. Tak, jak wspominaliśmy wcześniej, wielkość kołowrotka jest ważna, by chomik zachował naturalną pozycję podczas biegania, a jego kręgosłup nie był wykrzywiony. To pozwoli wyeliminować wszelkie wady kręgosłupa, których nasz zwierzak mógłby się nabawić.

Chomiki posiadają zdolność hibernacji, co oznacza, że podczas zimy mogą wejść w stan spoczynku, dzięki czemu przetrwają trudne warunki atmosferyczne. Kiedy zapadają w hibernację, ich funkcje życiowe zwalniają, a ich ciało stopniowo traci temperaturę, co pozwala oszczędzić dużą ilość energii. W tym stanie może wydawać się, że chomik nie żyje, ale tak naprawdę jest on w bardzo głębokim śnie. Hibernacja u chomików to naturalny proces, który pozwala im na przetrwanie w trudnych warunkach, a kiedy nadejdzie wiosna, samoczynnie wracają do swojego normalnego trybu życia. Warto pamiętać, że podczas hibernacji chomik potrzebuje specjalnej opieki i uwagi, a przede wszystkim właściwej temperatury, aby przebiegła ona bezpiecznie.

Chomiki mają ciekawą cechę anatomiczną — dwukomorowy żołądek. Ten rodzaj układu trawienia oznacza, że ich żołądek jest podzielony na dwie części — przednią i tylną. Pierwsza z nich przypomina pojemnik do przechowywania pokarmu, gdzie trafiają one po przełknięciu. W tej części żołądka chomik może magazynować pokarm przez dłuższy czas, dzięki czemu może żyć i zdobywać pożywienie w warunkach niepewnych. Druga część żołądka to komora trawienna, gdzie zachodzi proces rozkładu pokarmu i wchłaniania składników odżywczych. Co ciekawe, z tego powodu chomiki mają bardzo krótkie jelita, co ułatwia im trawienie błonnika. Dzięki takiej budowie żołądka chomiki są w stanie wykorzystać jak najwięcej wartości odżywczych z pożywienia, co pozwala im przetrwać w trudnych warunkach, takich jak susza czy brak dostępu do świeżych zapasów pokarmowych.

Chomikowate to interesująca grupa zwierząt, która obejmuje ponad 300 gatunków. Znajdują się one na terenie niemal całego świata, od Europy, przez Azję po Afrykę i Amerykę Północną.

Niektóre z nich osiągają długość nawet do 30 cm, podczas gdy inne są znacznie mniejsze i osiągają jedynie kilka centymetrów długości. Wśród chomikowatych znajdują się także popularne rasy chomików udomowionych. Są to m.in. chomiki syryjskie, roborowskie, czy też dżungarskie. Czasami zdarzają się mieszanki międzygatunkowe, które potocznie nazywane są hybrydami. Najczęściej mylone z nimi są chomiki dżungarskie, bo tak większość osób nazywa te szare chomiczki.

Wśród przedstawicieli chomikowatych można wyróżnić zarówno bardzo małe, jak i bardzo duże osobniki. Najmniejszym z nich jest chomik roborowskiego, który osiąga jedynie 5 cm długości. Chomik ten w naturalnych warunkach występuje na pustyniach Mongolii, a dzięki swojej niewielkiej wielkości potrafi przemieszczać się wśród niedostępnych kamieni i skał. Z kolei największym chomikiem jest chomik europejski, który potrafi osiągnąć nawet 34 cm długości oraz ważyć do 500 gramów. Chomik ten zamieszkuje tereny Europy i Azji, a jego imponujące rozmiary są skutkiem dostosowania do wymagających warunków życia na otwartych stepach.

W sumie wśród chomikowatych można znaleźć wiele interesujących gatunków o różnych rozmiarach i zwyczajach, a każdy z nich ma swoje unikalne cechy i adaptacje.