Ciekawostki dotyczące anatomii kotów

Szkielet kota jest doskonale przystosowany do trybu życia tego przyczajonego myśliwego: ok. 244 kości są lekkie i stabilne, ich liczba różni się nieco w zależności od rasy, głównie ze względu na długość ogona. Sama czaszka kota ma 29 pojedynczych kości. Koci kręgosłup składa się z około 50 kręgów, z których 20 tworzy ogon. Koty mają w sumie co najmniej 40 kości więcej niż człowiek. Szczególną cechą anatomii kota są jego ramiona, które są tylko luźno połączone ze szkieletem za pomocą więzadeł; obojczyk jest tylko szczątkowy. Dzięki takiej budowie koty mają bardzo wąską klatkę piersiową, co umożliwia im prześlizgiwanie się przez wąskie szczeliny. Szkielet jest tak elastyczny, że może amortyzować siłę uderzenia przy długich skokach lub upadkach, pod warunkiem, że jest wystarczająco dużo czasu na wykonanie odruchu skręcania.

Także długie nogi kota są niezwykle wytrzymałe. Kot ma 13 par żeber, które zapewniają stabilną ochronę narządów wewnętrznych umiejscowionych w klatce piersiowej. Na poziomie kości przednie łapy kota składają się z kości korzeni przednich, kości śródręcza i palców z pazurami. Funkcja kości śródręcza jest analogiczna do funkcji ludzkiej dłoni. Ta zróżnicowana struktura pozwala kotu wykonywać niesamowite ruchy w bardzo precyzyjny sposób. Niektóre koty nie tylko sięgają po zdobycz, ale również jedzą w zmanierowany sposób, używając łap do przenoszenia pokarmu z miski do pyska.

Nawet taki gibki akrobata może złamać kość. Szybko zauważą Państwo, że kot wyraźnie oszczędza kończynę lub przyjmuje nieprawidłową postawę ciała. Jeżeli Państwa kot dozna złamania, należy niezwłocznie skontaktować się z weterynarzem: siła, która mogła spowodować u kota złamanie kości, mogła również doprowadzić do uszkodzenia tkanek lub urazów wewnętrznych; prosimy pamiętać, że są one bardziej niebezpieczne niż złamanie. Gdy wątpliwości zostaną rozwiane i okaże się, że tylko kość została uszkodzona, szanse na wyzdrowienie są duże: badania wykazały, że koty mają lepszy potencjał leczenia złamań niż wiele innych gatunków zwierząt. Proste złamania można dobrze leczyć za pomocą bandaży podtrzymujących, kilkutygodniowego odpoczynku w klatce i późniejszego okresu rekonwalescencji. Staje się to bardziej skomplikowane, gdy konieczna jest interwencja chirurgiczna z regularnym opatrywaniem ran.

Szkielet to jedna strona kociej anatomii. Aby kości kota mogły się poruszać, potrzebna jest skoordynowana praca dużej liczby ścięgien, wyspecjalizowanych mięśni i elastycznych stawów. W sumie na ciało kota składa się około 500 swobodnie poruszających się mięśni. Szczególnie mięśnie tylnych nóg są niesamowite: wysportowany kot może skoczyć z pozycji stojącej na wysokość nawet dwóch metrów, co stanowi sześciokrotność długości jego ciała. Ich prędkość jest również ogromna: kot domowy nie jest tak szybki, jak jego duży krewny na afrykańskiej sawannie: gepardy osiągają prędkość maksymalną wynoszącą 110 kilometrów na godzinę, ale tylko na krótkim dystansie. Jednak także kot domowy potrafi poruszać się sprintem podczas szaleństwa i polowania. Mięśnie szybko się przy tym przegrzewają: koty nie są niestrudzonymi sportowcami uprawiającymi dyscypliny wytrzymałościowe. O wiele bardziej wymagające dla mięśni i nie mniej męczące jest jednak skradanie się do ofiary: podczas podkradania się kot wykonuje bardzo powolne ruchy mięśni.

Większość problemów kota z poruszaniem się jest pośrednio lub bezpośrednio związana z żywieniem. Przede wszystkim nadwaga jest trucizną dla drobnego szkieletu i zwinności: deformacje lub choroba zwyrodnieniowa stawów mogą łatwo powstać w wyniku zużycia stawów. Ta procedura objawia się podstępnie.