Kot syjamski: wulkan pozytywnej energii, który usunie z domu rutynę!

Ponadto kot syjamski oczarowuje nadzwyczajną elegancją. Tajemnicze spojrzenie jego niebieskich oczu i oryginalne umaszczenie wprawiają w zachwyt. Ale kot syjamski jest nie tylko po prostu piękny – te ekstrawertyczne futrzaki lubią aktywność i dopiero w towarzystwie czują się dobrze.

Ma niesamowity urok, własne zdanie i siłę przebicia. Kot syjamski świadomie domaga się tego, czego chce. A jeżeli coś mu nie odpowiada, wyraźnie to okazuje. Kotom syjamskim przypisuje się dużą dozę upartości. Ponadto są inteligentne, czułe i bardzo przywiązane, szukają kontaktu cielesnego, wszędzie podążają za swoimi opiekunami, są przylepne i rozbrykane. Ze względu na swoje podejście do ludzi kot syjamski jest wykorzystywany w terapii niepełnosprawnych dzieci i pacjentów z demencją.

Ponieważ jego sierść jest delikatna i prawie nie ma podszerstka, kot syjamski reaguje bardzo wrażliwie na chłodną i wilgotną aurę. Jest za to, jak to kot krótkowłosy, łatwy w pielęgnacji. Wystarczy go okazjonalnie szczotkować, również dla masażu. Brak większych wymagań pielęgnacyjnych rekompensuje sobie potrzebą zabawy i pieszczot: koty syjamskie potrzebują ruchu i dużo aktywności, aby dać upust swojemu wyrazistemu instynktowi łowieckiemu i utrzymać dobrą kondycję. Poczciwa zabawa z piłeczką nie wystarczy – koty syjamskie chcą trochę poszaleć.

W związku z tym trzeba zapewnić swoim futrzakom stabilne drapaki i obiekty do wspinania. Wiele kotów syjamskich można przyzwyczaić do spacerów na smyczy. Wymaga to jednak czasu i cierpliwości. Także trening z klikerem, a nawet aportowanie sprawią frajdę tym inteligentnym zwierzakom. Kot syjamski pod wieloma względami zachowuje się jak pies. Aktywne zwierzęta potrzebują ponadto osobnika ze swojego gatunku.

Jedyne w swoim rodzaju, typowe umaszczenie kota syjamskiego powstaje poprzez skojarzenie częściowego albinizmu z ciemnymi pointami na uszach, ogonie, łapach i głowie. Słaby kontrast między pointami i równomiernym kolorem ciała, ewentualnie o umiarkowanych odcieniach, uchodzi za mankament estetyczny. Musi minąć trochę czasu, dopóki kot syjamski nie wykształci ostatecznego umaszczenia. Sierść kotka jest jasna, do około dziewiątego miesiąca życia trwa zazwyczaj pigmentacja. Cztery uznane typy podstawowe obejmują pointy ciemnobrązowe, niebieskie, czekoladowe i liliowe, występuje jednakże ponad 100 znanych wariantów kolorystycznych.

Koty syjamskie już w czternastym wieku były znane na syjamskim dworze i służyły jako zwierzęta sakralne. Tajemniczym pięknościom przypisywano nadnaturalne zdolności. Ze względu na ekskluzywny status, chów tych kotów był zarezerwowany dla odpowiednich kręgów społecznych. Do Anglii koty syjamskie dotarły w roku 1884, kiedy król Syjamu podarował brytyjskiemu konsulowi generalnemu hodowlaną parkę kotów o imionach Pho i Mia. Już osiem lat później pojawiły się pierwsze standardy rasowe dla smukłego kota krótkowłosego. W Niemczech hodowla rozpoczęła się w roku 1927.

Wielu miłośników kotów stawia sobie to samo pytanie: jakiego wieku dożywają koty syjamskie? Jest to kwestia indywidualna, ponieważ zależnie od hodowli są podatne na choroby genetyczne. Koty syjamskie dożywające średnio 18, a nawet 20 lat, mają zasadniczo najdłuższą oczekiwaną długość życia wśród rasowych kotów. W przypadku tej rasy dość często zdarzają się tzw. „matuzalemy“ w wieku 24 lub 25 lat.