Kot cejloński – żywiołowa trąba powietrzna na czterech łapach

Kiedy siedzisz wygodnie na kanapie i nagle Twoją szyję owiewa świeża bryza, prawdopodobnie właśnie przemknął za Tobą kot cejloński. Ten mały kotek jest naprawdę wielki, jeżeli chodzi o ruch. Lubi biegać, wspinać się i zwinnie przemykać od jednej zabawy do drugiej. Z nim nigdy nie jest nudno.

Kiedy kot cejloński jest zmęczony, pokazuje swoją delikatną stronę: idzie do swoich ludzi i przytula się do nich. Koty tej rasy uważane są za bardzo czułe i towarzyskie. Upewnij się, że masz czas dla swojego pupila, ponieważ wszelkie przerwy w brykaniu są zazwyczaj krótkie.

Wkrótce kot cejloński będzie gotowy na kolejne psoty i na kolejną przygodę. Kot tej rasy jest bardzo ciekawy swojego otoczenia – zachowuje się w sposób przyjazny i ciekawski nawet w stosunku do obcych. Nie brakuje mu odwagi i pewności siebie. Prostota kota cejlońskiego sprawia, że ​​jest on świetnym współlokatorem – wystarczy, że znajdziesz mu odpowiednie zajęcie.

W małym, drobnym ciałku kota cejlońskiego jest dużo mocy. Choć wygląda on na smukłego i delikatnego, jego ciało jest bardzo umięśnione. Ten kot skacze i biega, jakby miało nie być jutra. Jego tylne nogi są nieco dłuższe od przednich i zakończone uroczymi małymi łapkami. Ogon jest szeroki u nasady, dość krótki i zwęża się ku końcowi. Samce mają nieco mocniejszą budowę od kotek.

Średniej wielkości głowa kota cejlońskiego jest zaokrąglona, ​​z mocnymi policzkami i wąsami. Duże uszy są wysoko osadzone na głowie, dzięki czemu widać, że temu małemu kotu niewiele jest w stanie umknąć.

Któż może się oprzeć spojrzeniu w duże, migdałowe oczy kota cejlońskiego? Błyszczą one w spektrum kolorów od zielonego do żółtego. Niemal automatycznie wyciągniesz rękę, aby pogłaskać tę piękność: delikatne, jedwabiste futerko tego kota ma zazwyczaj kolor piasku lub złota z pręgowanym wzorem w kolorze kremowym, czarnym, niebieskim, czerwonym lub szylkretowym. Ponieważ włos jest krótki, kotom cejlońskim łatwo jest zadbać o pielęgnację sierści. Mimo to kotek nie będzie miał nic przeciwko temu, jeżeli poświęcisz mu wystarczająco dużo czasu, aby rozpieszczać go miękką szczotką.

Ten kot uwielbia ruch. Dlatego ważne jest, aby zapewnić mu odpowiednią przestrzeń i rozrywkę. Kot cejloński łatwo przystosowuje się, dlatego można go trzymać w domu. Będzie on jednak o wiele szczęśliwszy, gdy znajdzie bezpieczny dla siebie balkon lub ogród. Dobrze czuje się on także na świeżym powietrzu. Nie jest to typ kota, który znika na wiele dni – za bardzo ceni sobie bliskość ze swoimi ludźmi. Jednak ze swoich spacerów przyniesie Ci „prezenty”: pamiętaj, że to świetny myśliwy.

Ponieważ jest tak towarzyski, kot cejloński lubi mieszkać z innymi kotami lub psami, zwłaszcza jeżeli z nimi dorastał. Dobrze dogaduje się również z dziećmi, o ile traktują go z szacunkiem i w odpowiedni sposób.

Upewnij się, że Twój kot cejloński ma stały dostęp do drapaków, a nawet ścianki wspinaczkowej: wspinanie się i skakanie leży w jego naturze. Z niecierpliwością czeka on również na zabawki dla kotów. Jeżeli zaplanujesz z nim wspólne, codzienne zabawy, będziesz mieć u swojego boku niezwykle wesołego i zrównoważonego kota.

Kot cejloński to rasa kotów, która powstała bez udziału człowieka na jej rodzimej Sri Lance. Włoski weterynarz, Paolo Pellegatta, odkrył małe, podobne do żbika ze Sri Lanki koty i był nimi zachwycony. Koty te są bardzo szanowane w swojej ojczyźnie, ponieważ noszą na czole „M”, tzw. znak „kobry” uważanej na Sri Lance za święte zwierzę. Gwarantuje to, że koty mogą również przebywać w świątyniach. W styczniu 1964 r. dr Pellegatta przywiózł do swojego domu sześć kotów cejlońskich. W następnych latach wielokrotnie jeździł na Sri Lankę, aby sprowadzać więcej zwierząt do Europy i je hodować. W ten sposób pula genów rozszerzyła się w zdrowy i naturalny sposób. Nawet dzisiaj dba się o zachowanie oryginalnego wzorca kota cejlońskiego.

W 1984 roku na międzynarodowej wystawie kotów wystawiono pierwszego kota cejlońskiego. Od tego momentu mały kotek podbił serca ludzi. W 1989 roku Federazione Italiana Associazioni Feline (FIAF) po raz pierwszy uznała kota cejlońskiego za odrębną rasę, a następnie na początku lat 90. XX wieku podobnie uczyniła Światowa Federacja Felinologiczna (WCF).

Kot cejloński jest jedną z silnych ras kotów cieszących się dobrym zdrowiem. Choroby dziedziczne nie są znane u kotów cejlońskich ze względu na ich naturalny charakter.

Kot cejloński nie jest jeszcze szeroko reprezentowany w Niemczech, więc znalezienie odpowiedzialnego hodowcy może być trudniejsze. W swoich poszukiwaniach możesz skierować się do włoskich sąsiadów.