Kot brytyjski krótkowłosy – charakter, wymagania, żywienie, pielęgnacja

Kot brytyjski krótkowłosy (british shorthair cat), powszechnie znany jako kot brytyjski lub kot brytyjczyk, od lat znajduje się w czołówce ulubionych kocich ras. Choć krajem patronackim rasy, zgodnie z samą jej nazwą, jest Wielka Brytania, podejrzewa się, że za jej rozwój odpowiedzialni są w dużym stopniu… Rzymianie. Zgodnie z jedną z najbardziej prawdopodobnych teorii, to właśnie oni sprowadzić mieli te koty na ziemie brytyjskie, gdzie poprzez wyspiarskie położenie i klimat z czasem rozwinął się charakterystyczny fenotyp british shorthair.

Niepodważalny wkład w rozwój rasy mieli jednak oczywiście sami Brytyjczycy. Nim jednak doszło do świadomej i kierunkowej selekcji hodowlanej zwierząt, koty brytyjskie przez długi czas rozmnażały się bez jakiejkolwiek ingerencji człowieka. Około wieku XVIII hodowcy dostrzegli drzemiący w nich potencjał. W wyniku pracy wyjątkowego miłośnika kotów Harrissona Weira, już w 1871 roku brytyjskie koty krótkowłose zachwycały odwiedzających podczas londyńskiej wystawy w Pałacu Kryształowym. Pomimo tego, że ich standard nie był jeszcze wypracowany, najbardziej pożądane cechy były jasno określone – kot brytyjski, w kontrze do popularnych w tamtych czasach kotów orientalnych, miał odznaczać się masywną budową – muskularnym, przysadzistym ciałem, dużymi, okrągłymi oczami i głową oraz gęstą sierścią.

Na przestrzeni lat, również z uwagi na zawirowania polityczne, koty brytyjskie kojarzono z różnymi rasami. Poprzez krzyżówkę z persem wygląd kota brytyjskiego stał się jeszcze bardziej wyrazisty, zaś jego sierść zyskała na obfitości. W czasach powojennych hodowle na Wyspach były na tyle zubożałe, że w celu ratowania rasy, brytyjskie koty skrzyżowano z kotami rosyjskimi niebieskim, kartuskimi i kotami burmskimi. 

Kot brytyjski krótkowłosy to rasa kotów uznawana przez wiele różnych organizacji felinologicznych. Zgodnie z Międzynarodową Federacją Felinologiczną (Federation Internationale Féline), koty brytyjskie zaliczane są do III kategorii FIFe – kotów krótkowłosych i somalijskich.

Kot brytyjski to duży, mocno zbudowany kot krótkowłosy o muskularnej, przysadzistej sylwetce. Zwarty tułów idzie w parze z dość krótkimi, mocnymi kończynami. Masywność sylwetki podkreślają charakterystyczne dla rasy zaokrąglenia – duża, okrągła głowa z fałdami i dobrze rozwiniętymi policzkami, krótkie uszy z zaokrąglonymi końcami, szeroka klatka piersiowa oraz duże, okrągłe, szeroko rozstawione oczy. Nie sposób nie wspomnieć również o samej sierści – krótka, gęsta i przyjemnie miękka, przypominająca w dotyku plusz, powinna odstawać nieco od ciała, co dodatkowo podkreśla masywność kotów tej rasy. Wszystko to sprawia, że kot brytyjski bywa często porównany do pluszowego misia.

Kot brytyjski krótkowłosy występuje w niezwykle imponującym wachlarzu akceptowalnego umaszczenia – łącznie aż w 150 odmianach. Do podstawowych należą jednobarwne (niebieska, lila, kremowa, biała, ruda, czekoladowa, czarna, płowa, cynamonowa). Kolory te występują w olbrzymiej liczbie kombinacji, zarówno w odmianie dwu-i trójbarwnej (ta ostatnia występuje wyłącznie u kotek brytyjskich) oraz wariancie pręgowanym. Zdecydowanie najbardziej typowym i klasycznym umaszczeniem kota brytyjskiego jest natomiast jednobarwna odmiana w kolorze niebieskim.

Zgodnie ze wzorcem rasy, oczy kotów brytyjskich występować mogą w kolorze pomarańczowym, miedzianym, złocistym, niebieskim, zielonym lub różnobarwnym. Barwa tęczówki powinna korespondować z ich umaszczeniem.

Kotom brytyjskim bywają często przypisywane różne cechy charakteru, w zależności od umaszczenia: kremowe są ponoć wielkimi pieszczochami, dwukolorowe mają silny temperament, niebieskie są zdystansowane, zaś czerwone to prawdziwi przyjaciele swoich opiekunów. Na opinie te warto jednak spojrzeć z przymrużeniem oka – dużą rolę w kształtowaniu się kociego charakteru mają odziedziczone geny oraz socjalizacja pierwotna w hodowli, decydującą natomiast wypracowany latami standard rasy, którego przestrzegać powinni hodowcy. Zatem, jaki charakter mają koty brytyjskie? Dla kogo właśnie ta rasa kotów będzie odpowiednim wyborem?

Kot brytyjski to inteligentny, łagodny kot o umiarkowanym temperamencie. Choć z reguły pozostaje opanowany i spokojny, ma silny charakter i duże poczucie niezależności. To wyczynowy obserwator – nieco powściągliwy i zdystansowany, który potrzebuje czasu, aby w pełni się otworzyć. Kiedy tylko nabierze zaufania, niezwykle chętnie towarzyszy domownikom, ograniczając z reguły swoje zaangażowanie do skrupulatnej obserwacji poczynań wybranej osoby. W jego naturze nie leży jednak atencyjne dopominanie się o uwagę – chodzenie za opiekunem krok w krok czy nadmierne wokalizowanie.

Pomimo tego, że kot brytyjski nie jest aż tak wylewny w uczuciach jak niektóre rasy kotów, a za noszeniem na rękach wybitnie nie przepada, lubi pieszczoty – oczywiście głównie wtedy, gdy sam ma na to ochotę. W stosunku do obcych sobie osób i zwierząt, zachowuje z początku spory dystans.

Kot brytyjski krótkowłosy to stosunkowo zdrowa i odporna rasa. Niestety, nawet w jego przypadku nie można wykluczyć chorób genetycznych i schorzeń wynikających z zewnętrznych czynników – zaniedbań w zakresie pielęgnacji, przekarmiania lub podawania niskiej jakości karmy dla kotów czy niezabezpieczenia, jakie niosą ze sobą pasożyty. Najczęściej występujące choroby u kotów brytyjskich to przede wszystkim:

• kardiomiopatia przerostowa,
• niedrożność kanalików nosowo-łzowych,
• niedrożność przewodu pokarmowego (w wyniku pilobezoarów),
• hemofilia,
• wielotorbielowatość nerek.

Kot brytyjski bardzo łatwo adaptuje się do różnych warunków. Nie należy on do nadmiernie ruchliwych i skocznych, nie wymaga też dużej przestrzeni – dobrze odnajdzie się także na mniejszym metrażu. Jak każdy kot jest jednak niesłychanie ciekawski. Jeszcze przed wzięciem kociaka z hodowli trzeba więc należycie przygotować dom na jego przybycie – usunąć rośliny toksyczne i trujące dla kotów i odpowiednio zabezpieczyć okna. Nie wolno zapominać, że nawet w nieco leniwym brytyjczyku drzemie natura drapieżnika – wystarczy chwila, by kot wiedziony instynktem wyskoczył za przelatującym ptakiem czy owadem. W razie posiadania balkonu czy tarasu, niezbędny będzie więc także montaż solidnej siatki dla kotów. Celem niedopuszczenia do pojawienia się u brytyjczyka nadwagi, należ dbać o jego aktywność i zachęcać go do zabawy.

Aby kotek brytyjski krótkowłosy dobrze czuł się w nowym domu, konieczne będzie jego odpowiednie doposażenie o najważniejsze kocie akcesoria. W wyprawce zabraknąć nie może karmy i miseczek, kuwety i żwirku, przytulnego legowiska dla kota oraz transportera. Niezwykle ważne są również drapaki dla kota. Warto zwrócić uwagę w szczególności na większe modele mocowane do ściany lub sufitu, bądź te o szerszej, cięższej podstawie – posłużą one kotu dłużej, a przede wszystkim zapewnią bezpieczeństwo również, gdy mały brytyjczyk już nieco podrośnie.

Kot brytyjski to bezwzględny mięsożerca. Jego żywienie powinno opierać się na produktach odzwierzęcych – przede wszystkim mięsie i podrobach. Ważne jest również to, aby jego dieta była dopasowana do wieku i stanu zdrowia, z kolei sama ilość podawanego pokarmu – do wagi i codziennej aktywności.

Brytyjczykowi podawać można komercyjne, dobrej jakości suche i mokre karmy dla kotów lub gotowe mieszanki BARF. Opcjonalnie zdecydować się też można na samodzielne przygotowywanie pokarmu w domu. Ważne jest jednak to, aby posiłki wzbogacać odpowiednimi preparatami witaminowo-mineralnymi. Warto również zwrócić uwagę na suplementy lub przysmaki dla kota, które zapobiegną powstawaniu kul włosowych.

Pielęgnacja kotów brytyjskich nie jest wymagająca – poradzi sobie z nią także początkujący opiekun. Pluszowe futro, choć gęste, nie wymaga skomplikowanych czynności pielęgnacyjnych. Wystarczy jego regularne szczotkowanie – zwykle raz w tygodniu. Do zabiegu dobrze sprawdzić się może gęsty grzebień lub gumowa rękawica. Zdecydowanie częściej po szczotkę trzeba będzie sięgać w okresie linienia. Z wyczesywaniem kota nie należy jednak przesadzać – celem jest zebranie luźnego włosa, a nie doprowadzenie do nadmiernego przerzedzenia podszerstka.

Niezmiernie ważna jest również dbałość o należy stan jamy ustnej. Kot brytyjski, jak każdy inny kot, borykać się może z różnymi problemami stomatologicznymi. Już od małego warto przyzwyczajać go do mycia zębów – zabieg wykonywać można przy pomocy różnych produktów do pielęgnacji dla kotów: samodzielnie stosowanych past enzymatycznych, specjalnych chusteczek do zębów czy też w drodze mechanicznego ścierania gromadzącego się osadu z użyciem szczoteczki. Regularnie kontrolować należy także stan oczu, uszu, pazurów i skóry.

Decyzja o wzięciu kota brytyjskiego pod swój dach, wiąże się z określonymi kosztami, na które należy się przygotować. Mowa tu nie tylko o zakupie kocięcia, ale też niezbędnej dla niego wyprawki oraz zapewnieniu mu należytej opieki weterynaryjnej na przestrzeni całego życia. Z jakimi wydatkami trzeba się liczyć?

Cena kota brytyjskiego krótkowłosego wynosi średnio w granicach 4000 – 5000 złotych – choć może być i wyższa, w zależności od renomy hodowli, przodków, sukcesów wystawowych rodziców czy bieżącego popytu na rasę. Choć może się to wydawać sporym kosztem, trzeba mieć na uwadze, że na tę kwotę składają się różne czynniki – w tym koszty utrzymania, opieka weterynaryjna i niezbędne szczepienia, rodowód czy samo krycie matki miotu.

Czy wiesz, że…

• Kot brytyjski to największa rasa kotów spośród ras krótkowłosych.
• Srebrzyste tabby, białe czy też czarne – niezależnie od umaszczenia i wieku piękne koty brytyjskie już od dziesiątek lat występują w roli aktorów reklamowych.
• Brytyjskie koty brylują nie tylko w świecie reklamy – oczarowują tysiące kocich fanów także jako gwiazdy wielkiego ekranu. Kot brytyjski uświetnił swoim wizerunkiem między innymi ekranizację powieści Lewisa Carrolla „Alicja w Krainie Czarów” w reżyserii Tima Burtona.
• Jeszcze kilkadziesiąt lat temu byt tej rasy był poważnie zagrożony – populację kotów brytyjskich zdziesiątkował wybuch I i II wojny światowej. W celu jej odbudowy, koty brytyjskie kojarzono z przedstawicielami innych ras – persami, kotami rosyjskimi niebieskimi oraz kotami kartuskimi.
• W wyniku prowadzonych krzyżówek, koty kartuskie oraz brytyjskie krótkowłose przez jakiś czas stanowiły jedną rasę na Wyspach Brytyjskich.