Kot birmański – subtelne piękno

Koty te różnią się charakterologicznie od większości przedstawicieli swojego gatunku: zupełnie nietypowo starają się przypodobać swojemu opiekunowi. Jest to doskonały wybór dla miłośników kotów, którzy nieszczególnie cenią sobie indywidualizm tych zwierzaków. Kot birmański jest łatwy w wychowaniu i nader spokojny – typowe kocie psoty to w tym przypadku rzadkość. Co nie znaczy, że koty te są leniwe czy nudne. Chętnie wścibiają nos tam, gdzie jest coś do odkrycia, podążają za swoim opiekunem jak cień i mają obsesję na punkcie zabawy z ruchomymi przedmiotami. Ujmujące usposobienie kota birmańskiego sprawia, że jest to idealny towarzysz rodziny. Lubi także dzieci i jest towarzyski w stosunku do innych zwierząt domowych, np. nieagresywnych psów.

Pielęgnacja kota birmańskiego jest stosunkowo łatwa. Sierść kota birmańskiego należy szczotkować przynajmniej dwa razy w tygodniu, przy czym szczególnej uwagi wymagają charakterystyczne kręcone włosy na szyi. Ponieważ kot birmański ma minimalny podszerstek, tendencja do kołtunienia jest niewielka, jednakże szczotkowanie wpływa pozytywnie na samopoczucie kota i wzmacnia więź z opiekunem. Ogon kota birmańskiego ma sierść puchową, która nie wymaga dodatkowej pielęgnacji.

Kot birmański to idealny kot domowy. Jeżeli właściciel jest w ciągu dnia w pracy, należy zapewnić kotu towarzystwo osobników tego samego gatunku, ponieważ samotność nie wpływa na niego dobrze. Kot birmański wymaga wiele uwagi ze strony swojego opiekuna, ale jest przy tym również chętny do współpracy. Jego wychowanie nie nastręcza problemów i z zainteresowaniem reaguje na trening z klikerem. Wypuszczanie kota raczej nie jest zalecane: ze względu na swą ufność wobec obcych ludzi kot birmański może łatwo sprowadzić na siebie zagrożenie.

Spektrum umaszczenia kota birmańskiego jest bardzo zróżnicowane. Kot birmański ma wiele wariantów kolorów pointowych, tj. kremowy, czerwony, liliowy i czarny. Ostatnio w europejskich liniach hodowlanych coraz popularniejsze staje się umaszczenie pręgowane i szylkretowe. Wspólną cechą wszystkich kotów birmańskich są wyraźnie połyskujące niebieskie oczy i białe łapy, których symetria należy do istotnych kryteriów oceny hodowli. Na tylnych łapach powinien występować wzór „ostróg“.

Systematyczna hodowla kota birmańskiego zaczęła się z początkiem dwudziestego wieku we Francji, a rasę uznano tam w roku 1925. W Europie rasę wyhodowano prawdopodobnie przez krzyżowanie kotów syjamskich i/lub perskich z kotami sprowadzonymi z Birmy. W zasadzie kot birmański nawiązuje wizualnie do kota perskiego i syjamskiego. W latach trzydziestych rasa zyskała na popularności również w Niemczech, jednakże wojna zastopowała jej hodowlę w całej Europie. Dopiero w 1955 r. ponownie ustabilizowano we Francji zasób osobników zarodowych. Obecnie hodowla kota birmańskiego nie jest zagrożona.