Kot bengalski – charakter, wymagania, cena

Koty bengalskie często są pokazywane na wystawach, wzbudzając ogólny zachwyt. Elegancka sylwetka, przepięknie błyszczącą sierść i umaszczenie przypominające dzikie zwierzę – sprawiają, że trudno przejść obok nich obojętnie.

Zdecydowanie najbardziej charakterystyczną cechą bengalskich kotów jest ich spektakularne, wzorzyste futerko. Sierść może być cętkowana lub marmurkowa – tygrysie umaszczenie jest raczej niepożądane. Futro jest błyszczące, krótkie i przylegające do ciała. Czasami błyszczy się w taki sposób, jakby kot był posypany drobinkami złota – tak zwany efekt „glitter” jest specyficzny dla bengali i nie występuje u przedstawicieli innych ras.

Cętki u kota bengalskiego kształtują się do szóstego miesiąca życia – osiągają wówczas ostateczną wielkość i kształt. Na piersi, podbródku i szyi, sierść może mieć jaśniejsze zabarwienie. Na kończynach cętki przechodzą w prążki. Na policzkach i szyi pojawiają się paski, a na czole charakterystyczne „M”.

Najczęściej występujące umaszczenia wśród kotów bengalskich to czarne cętki z pręgami na szarym tle, czarnobrązowe wzory na tle w odcieniach żółtego, duże ciemne plamy na brązowym tle, ciemnobrązowe cętki na pomarańczowym tle, cętki na bardzo jasnym tle (śnieżne umaszczenie).

Bengal to kot ciekawski, żywiołowy i nieco nieufny. Ma silny charakter i jest niezależny, ale z biegiem czasu mocno przywiązuje się do właściciela. Stara się zawsze być w jego pobliżu, w ten sposób okazując mu swoje przywiązanie. Jest niezwykle absorbujący i bardzo komunikatywny – bez przerwy rozprawia, głośno mrucząc, miaucząc czy powarkując. Stara się zawsze zaznaczyć swoje terytorium.

Pomimo drapieżnego wyglądu, który pozwala przypuszczać, iż mamy do czynienia z groźnym dzikim zwierzęciem, kot bengalski okazuje się być niezwykle przyjacielski. Ważny jest dla niego również kontakt fizyczny – jest amatorem wszelkich pieszczot.

Koty bengale to bardzo inteligentne zwierzęta. Są skore do zabawy, lubią różne aktywności, można je także wyprowadzać na spacer na smyczy, zaspokajając tym samym ich ciekawość na temat otoczenia. Bengalskie koty z łatwością uczą się reagowania na imię, podawania łapy czy aportowania. Lubią także zabawy w wodzie. Dobrze dogadują się z innymi kotami, a nawet z psami. Są odpowiednimi towarzyszami dla dzieci.

Koty bengalskie, choć mają łagodne usposobienie, są uparte i mają duże poczucie niezależności. Wykazują też dużą potrzebę uwagi, a samo przebywanie w samotności źle na nie wpływa. Są niezwykle aktywne, skoczne i zwinne. Bierny odpoczynek czy leniwe wylegiwanie się są wbrew ich naturze. O czym warto pamiętać?

• Bengale potrzebują dużo ruchu i zabawy na każdym etapie życia – nawet w podeszłym wieku utrzymują wysoką aktywność fizyczną.
• Koty tej rasy potrzebują zróżnicowanych i wymagających intelektualnie zajęć, które pozwolą im zachować sprawność umysłową i fizyczną – a tym samym zdrowy, piękny wygląd.
• Zabawy z elementami polowania, ćwiczenia zręcznościowe, nauka nowych sztuczek – zwłaszcza trening z klikerem – wszystko to sprawi bystrym kotom bengalskim dużo radości.
• Przygotowując dom na przyjęcie pupila, warto wyposażyć się w różne zabawki dla kotów i akcesoria do wspinania. Drapaki dla kotów przydadzą się nie tylko do ostrzenia pazurów, skoków i obserwacji terenu z wysokości, ale także stworzenia fantastycznej kociostrady. Więcej na temat wyprawki dla kota przeczytasz na naszym blogu o kotach.
• Bengalskie koty nie powinny być trzymane w małych mieszkaniach. Gdy tylko zaczynają się nudzić, szukają sobie zajęcia i nie mają oporów przed otwieraniem szafek, opróżnianiem regałów i „dekorowaniem” mieszkania. Dlatego też nie zaleca się trzymania kota bengalskiego bez towarzystwa. Jeśli będzie musiał zostawać sam w ciągu dnia, warto zapewnić mu kompana do zabawy.
• Wyłączne spędzanie czasu w domu również nie jest wskazane dla tej rasy. Kot bengalski najlepiej czuje się na wolności, dlatego też warto już od najmłodszych lat przyzwyczajać go do wspólnych spacerów i eksploracji terenu na smyczy dla kotów.

Kot bengalski nie jest zanadto wymagający w pielęgnacji. Krótka sierść z miękkim podszerstkiem nie linieje nadmiernie, przez co zadbanie o nią nie zajmuje zbyt wiele czasu. Do pielęgnacji powinno wystarczyć szczotkowanie raz w tygodniu. Choć bengale lubią wodę, kąpać należy je wyłącznie w razie konieczności przy użyciu dedykowanych produktów do pielęgnacji dla kotów. Podobnie jak inne koty, są bowiem niezwykle czyste i znakomicie dbają samodzielnie o swoją higienę.

Regularnie zaleca się natomiast sprawdzać stan oczu i uszu bengala. Jeśli kot jest niewychodzący, zbyt długie pazury można nieznacznie skrócić przy pomocy specjalnych obcinaczy. Niektóre koty mogą być narażone na próchnicę i choroby dziąseł, dlatego należy sprawdzać także stan uzębienia.

Również skóra i sierść wymagają systematycznej kontroli – zwłaszcza, kiedy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia kleszczów lub pcheł u kota. Do najbardziej uciążliwych, lecz na szczęście niezagrażających życiu, należy „Tritrichomonas foetus “, atakujący układ pokarmowy kotów bengalskich. Przenoszony jest poprzez kał chorego zwierzęcia i powoduje długotrwałe biegunki (rzęsistkowica). W przypadku kotów inne symptomy zwykle nie występują. Jeżeli biegunka utrzymuje się dłużej niż kilka dni, warto skontaktować się z weterynarzem, ponieważ taka sytuacja może zagrażać życiu zwierzęcia. Leczenie obejmuje kurację antybiotykową.

Duże znaczenie dla zdrowia kota bengalskiego ma właściwa dieta. Dobrze zbilansowane posiłki, dostosowane do wieku i aktywności zwierzęcia, wspomagają rozwój i utrzymanie dobrego stanu zdrowia. Można stosować różnorodne karmy dla kotów – zarówno mokre i suche, jednak z przewagą tych pierwszych.

Najważniejsze jest to, aby dieta kota bengalskiego była wysokomięsna, a tym samym bogata w cenne białko. Warto też mieć na uwadze, że bengale to koty z natury bardzo aktywne, przez co wymagają odpowiednio dużego ładunku energetycznego. Aby dobrać idealną dietę, warto skonsultować się z weterynarzem.

Koty bengalskie nie należą do chorowitych zwierząt. Jednak także wśród przedstawicieli tej rasy mogą pojawić się choroby – przede wszystkim takie, jak:

• postępujący zanik siatkówki,
• kardiomiopatia przerostowa,
• niedobór kinazy pirogronianowej (niedokrwistość hemolityczna).

Kardiomiopatia przerostowa to choroba serca objawiająca się niewydolnością. Można ją wykryć robiąc echo serca. Nie jest ona w pełni uleczalna, ale szybka diagnostyka pozwala na dobranie leków, które poprawią komfort życia bengala, a także je wydłużą.

Postępujący zanik siatkówki jest natomiast chorobą dziedziczną. U bengalskich kotów objawia się znaczącym pogorszeniem/ utratą widzenia po zmroku. Może prowadzić nawet do całkowitej utraty wzroku.

Oprócz powyższych, u bengali może się zdarzyć także wypadanie rzepki i torbielowatość nerek, która może prowadzić do ich niewydolności. Warto robić swojemu kotu regularne badania, ponieważ choroba ta długo może przebiegać bez żadnych objawów.

Renomowani hodowcy kotów bengalskich regularnie kontrolują stan zwierząt – zwłaszcza pod kątem najpowszechniejszych chorób dziedzicznych dla rasy – co pozwala uzyskać w miotach tylko zdrowe potomstwo. Decydując się na kota bengalskiego, zawsze należy upewnić się więc, że zwierzę pochodzi ze sprawdzonej, profesjonalnej hodowli.

Odpowiedzialni hodowcy kotów bengalskich udzielają porad dotyczących pielęgnacji kotów danej rasy i otwarcie pokazują warunki, w jakich wychowują się zwierzęta. Rodowód to gwarancja pochodzenia, świadczy także o tym, że rodzice kociaka byli rasowymi kotami. Bez takiego poświadczenia nie można mieć pewności, że kupowany kot jest kotem rasowym, a nie tylko w typie rasy.

Bengale bez rodowodu mogą odbiegać od wzorca nie tylko wizualnie, ale także pod względem charakteru. Zwierzęta z pseudohodowli mogą nie być odpowiednio zsocjalizowane, mogą zatem mieć problemy behawioralne, być agresywne względem domowników. Oprócz tego, mogą występować u nich wady genetyczne lub inne choroby. Odpowiedzialni hodowcy bengalskich kotów zwracają uwagę także na to, aby koci rodzice nie byli zbyt blisko ze sobą spokrewnieni. Pozwala to uniknąć ryzyka wad genetycznych.

Każdy kot rasowy, który opuszcza hodowlę, powinien być zachipowany, wykastrowany, posiadać rodowód, książeczkę zdrowia i niezbędne szczepienia. Bengalskie koty nie są tu wyjątkiem. Bardzo ważny jest też wiek, w jakim wydawane są kocięta. Kotka bengalska powinna być ze swoimi młodymi do 12 tygodnia ich życia. Tylko w ten sposób maluchy mogą w prawidłowy sposób rozwijać się i uczyć różnych zachowań – także podczas zabawy ze swoim rodzeństwem z miotu. Prawidłowa socjalizacja w hodowli powinna także przyzwyczajać kocięta do różnych sytuacji, uczyć ich kontaktu z człowiekiem oraz innymi zwierzętami.

Kupując kota bengalskiego z odpowiedzialnej hodowli mamy pewność, że zwierzę przebywało w dobrych warunkach, było karmione odpowiednią karmą, jest zaszczepione i odrobaczone. Federacje zrzeszające legalne kocie hodowle to m.in. FIFe, CFA, TICA i WCF. Logotypy federacji powinny znajdować się na rodowodzie kota.

Ceny kotów bengalskich z hodowli zaczynają się od 3 500 złotych, a mogą być i dużo wyższe. Przed zakupem kociaka należy upewnić się, czy hodowca działa legalnie oraz jakie warunki zapewnia zwierzętom.

Koty bengalskie są bardzo terytorialne, mogą także intensywnie znaczyć teren. Jest to rasa dosyć wymagająca w wychowaniu, dlatego nie poleca się jej początkującym opiekunom. Bengale mają dominujący charakter, nie lubią zmiany otoczenia. Bardzo długo przystosowują się do nowych warunków, dlatego osoby, które często zmieniają miejsce zamieszkania powinny zastanowić się nad wyborem tej rasy. Dobrze jednak odnajdują się w towarzystwie zwierząt, więc śmiało można je wychowywać z innymi kotami lub psami.

O koty bengalskie należy dbać zapewniając im przy tym dużo czułości. Różnorodne ćwiczenia i duża porcja ruchu to główne zapotrzebowanie tych zwierząt. Do rasy kotów bengalskich należy podchodzić z konsekwencją, ale zawsze w przyjaznej atmosferze. Poświęcając odpowiednio dużo czasu bengalowi, stawiając przed nim różnorakie wyzwania, można nauczyć kota wielu sztuczek i nawiązać z nim bliską więź, a jednocześnie zaspokoić jego potrzeby.

Kot bengalski linieje mniej od kotów innych ras, przez co uczula w mniejszym stopniu. Choć polecany jest jako jedna z ras kotów dla alergików, przed zakupem zawsze należy upewnić się, czy alergia na pewno nie jest zbyt silna. Warto odwiedzić hodowlę i zorientować się, jak dana osoba reaguje na kontakt z kotem.

Koty bengalskie mają niezwykłą cechę, która odróżnia je od innych ras – uwielbiają wodę. Jeśli więc tylko istnieje taka możliwość, warto sprawić im przyjemność i zaopatrzyć się w takie akcesoria jak basen czy fontanna dla kotów. Trzeba natomiast pamiętać, że odziedziczona po dzikich przodkach fascynacja jest na tyle silna, że żadne akwarium nie będzie bezpieczne w ich obecności!

Koty bengalskie znane są z tego, że wydają z siebie różne, często głośne dźwięki. Co ciekawe, odgłosy przez nie wydawane to nie tylko tradycyjne miauczenie.  Żaden inny kot nie jest tak „rozmowny” jak kot bengalski! Bengale potrafią warczeć, piszczeć, wydawać odgłosy przypominające szczekanie czy nawet gruchanie gołębi.

Można spotkać się ze stwierdzeniem, że koty bengalskie nie linieją. Nie jest to jednak prawda. Być może w porównaniu do innych ras, nie gubią one nadmiernie sierści, jednak w dalszym ciągu wymieniają włosie. Kupując kota bengalskiego należy więc mieć na uwadze, że będzie on gubił sierść. W okresach zmiany pór roku linienie będzie z pewnością bardziej obfite.