Angloarab Shagya – najważniejsze informacje o rasie

Angloarab Shagya, znany również jako Arab Shagya, to koń wywodzący się z nieistniejącej już współcześnie Monarchii Austro-Węgierskiej (obecnie tereny Węgier). Choć historia rasy rozpoczyna się pod koniec wieku XVIII, jej początków szukać można już znacznie wcześniej. Bezpośrednim krewnym Angloaraba Shagya jest bowiem najstarsza rasa koni na świecie – koń czystej krwi arabskiej.

Celem hodowli Angloaraba Shagya było ukształtowanie rasy o ukierunkowanym eksterierze i użytkowości – koni mocnych i wytrzymałych, a zarazem elegancko się prezentujących, które sprawdziłyby się znakomicie w roli koni kawaleryjskich i powozowych. Zlecony przez cesarza Franciszka Józefa II projekt hodowlany, zakładający stworzenie podstaw silnej kawalerii, rozpoczął się pod koniec XVIII wieku. Hodowlę Angloarabów Shagya prowadzono w węgierskiej stadninie państwowej Bábolna. Utworzono ją w poprzez krzyżowanie ogierów czystej krwi arabskiej oraz klaczy różnego pochodzenia – zarówno arabskiego, ale także kladrubskiego, lipicańskiego czy węgiersko-mołdawskiego.

Hodowla nowej rasy w niedługim czasie rozpoczęła się także w kilku dużych stadninach na Węgrzech, w Bułgarii i Rumunii. Do dziś hodowla Angloaraba Shagya skupia się głównie w Europie Południowo-Wschodniej.

Angloaraby Shagya mają zamkniętą księgę stadną i są uważane za niezależną rasę koni.

Podobnie jak inne linie arabskie, charakteryzują się bardzo mocną więzią z ludźmi. Konie tej rasy słyną nie tylko ze szlachetnego wyglądu, ale i wspaniałego charakteru – przyjaznego i zorientowanego na człowieka. Choć zdecydowanie są to konie o dużym temperamencie, z reguły nie ma problemów z regulowaniem ich zachowania.

Angloaraby Shagya charakteryzują efektowne, zamaszyste chody. W połączeniu z mocno wysportowaną, atletyczną sylwetką, prezentują się imponująco, robiąc wrażenie w wielu dziedzinach. Ich wytrzymałość i wyjątkowa zdolność galopowania, oprócz ujeżdżenia i skoków jest mile widziana, zwłaszcza w WKKW.

Angloarab Shagya będzie właściwym wyborem dla jeźdźców, którzy mają szeroki wachlarz zainteresowań i chcą spróbować wszystkich dziedzin jeździectwa. Konie tej rasy są wyjątkowo wszechstronne. Mogą pokonywać duże odległości, nie męcząc się szybko. Z tego też względu, podobnie jak araby czystej krwi oraz konie innych linii arabskich, są popularnymi końmi rajdowymi, wykorzystywanymi na sporych dystansach – nawet do 160 kilometrów. Shagya araby znakomicie sprawdzą się także podczas wycieczek rekreacyjnych i spokojnych przejażdżek po leśnych szlakach.

Chociaż Angloarab Shagya uznawany jest za rasę wytrzymałą, która nie należy do przesadnie wymagających, potrzebuje należytej opieki. Podobnie jak w przypadku każdego konia, znaczenie dla jego zdrowia i dobrego samopoczucia mieć będą odpowiednie warunki bytowe, żywienie, pielęgnacja i opieka weterynaryjna. Szczególnie ważne jest zadbanie o dostateczną ilość ruchu i paszę wysokiej jakości, dostosowaną do indywidualnych potrzeb konia – jego wagi, wieku, stanu zdrowia, obciążenia pracą – oraz pory roku. W razie potrzeby konieczne może być włączenie celowanej suplementacji.

Trzeba pamiętać, że nie każdy Shagya Arab ma grubą zimową sierść – jeśli więc zwierzę będzie przebywać na otwartej przestrzeni, konieczna jest ochrona derką przeciwdeszczową, która zabezpieczy go przed wiatrem i wilgocią. Przy dobrej opiece – z dużą ilością ruchu i odpowiednim karmieniem – Angloarab Shagya może z łatwością dożyć 30, a nawet 35 lat.

Angloarab Shagya uważany jest za bardzo wytrzymałą i odporną rasę koni. Odpowiednio hodowany, pielęgnowany i trenowany, rzadko boryka się z problemami z metabolizmem czy ze strony układu mięśniowo-szkieletowego.

Istnieją jednak pewne choroby dziedziczne, na które może cierpieć Shagya Arab. Zupełnie nieszkodliwa, ale dająca się zauważyć, jest postępująca depigmentacja skóry i sierści w okolicy powiek i pyska. Znacznie poważniejszy jest przebieg takich chorób, jak abiotrofia móżdżku (CA), ciężki złożony niedobór odporności (SCID) czy malformacja potyliczno-osiowa (OAAM).

CA jest zaburzeniem neurologicznym charakteryzującym się ataksją, zaburzeniami równowagi i potrząsaniem głową. Objawy pojawiają się zazwyczaj, gdy źrebię jest młode, najczęściej po czwartym miesiącu życia, ale mogą też wystąpić w późniejszym wieku. Większość chorych zwierząt niestety należy uśpić.

W przypadku SCID układ odpornościowy źrebaka jest bardzo osłabiony. Zwierzęta obciążone tą chorobą zazwyczaj umierają z powodu infekcji w ciągu kilku dni, tygodni lub miesięcy.

OAAM charakteryzuje się natomiast tym, że kręgi kręgosłupa szyjnego są ze sobą zrośnięte i zniekształcone. Objawy występują nawet u źrebiąt w pierwszym miesiącu życia. Stan ten jest często rozpoznawany dosyć szybko, ponieważ mobilność jest coraz bardziej ograniczona, pojawia się też brak koordynacji, a nawet paraliż kończyn.

Cena Angloaraba Shagya wynosi średnio w granicach kilkudziesięciu tysięcy złotych. Wpływa na nią wiele czynników – w tym wiek i poziom wyszkolenia konia, umaszczenie czy renoma hodowli. Młode, niewyszkolone Angloaraby Shagya oferowane są już za około 20 000 złotych. Przy dobrym, gruntownym wyszkoleniu lub pierwszych sukcesach w turniejach kwota ta znacząco się podwyższa i zwykle rozpoczyna się w granicach 45 000 – 50 000 złotych.

• Angloaraby Shagya otrzymały swoją nazwę od jednego z najbardziej znanych przedstawicieli rasy – ogiera Shagya. Koń ten został sprowadzony z Syrii i zostawił trwały „odcisk kopyt” w Stadninie Narodowej w Bábolna. Upamiętniający ogiera pomnik naturalnej wielkości można podziwiać aż do dziś.
• Konie wykorzystywane do hodowli Angloarabów Shagya początkowo pochodziły z Turcji, Hiszpanii, Holsztynu, Czech i Transylwanii. W przypadku ogierów użyto koni czystej krwi arabskiej, które znajdowały się już w hodowli w Bábolna, a także innych koni arabskich, zakupionych w tym celu.
• Angloarab Shagya był początkowo hodowany do zastosowań wojskowych. Stateczność zwierzęcia i możliwość osiągnięcia doskonałych wyników pracy z koniem były wówczas tak samo ważne jak dzisiaj w jeździe sportowej.