Złota rybka (Carassius auratus) – najstarsze zwierzę domowe na świecie

Dla laików większość form hodowlanych jest trudnych do odróżnienia. Ubarwienie, płetwy i kształt ciała podlegają normom regulującym hodowlę i sędziowanie. Niektóre z nich, jak szubunkin z biało-czerwono-czarnymi plamami oraz kometa z długimi płetwami, mogą być hodowane w dużych akwariach przez osoby nieposiadające specjalistycznej wiedzy.

Jednym z powodów rozpowszechnienia złotych rybek jest z pewnością fakt, że karmienie tych wszystkożerców nie jest szczególnie skomplikowane. Należy jednak zapewnić im w hodowli zbilansowane i niezbyt obfite żywienie składające się z płatków oraz żywego i mokrego pokarmu, a także składników roślinnych. Mały żarłok nie pogardzi żadnym posiłkiem, a nadmiar pokarmu wydali w postaci niestrawionej, co bardzo obciąża jakość wody.

Złota rybka to ryba żyjąca w stadzie, która najlepiej czuje się w towarzystwie innych złotych rybek. Typowe szklane naczynie do trzymania złotej rybki jest obecnie zakazane w Niemczech.

Akwarium dla złotej rybki potrzebuje wydajnego filtra, aby utrzymać stałą jakość wody i usuwać mętną materię wznieconą podczas kopania. Złota rybka dobrze czuje się między kamieniami, korzeniami i odpornymi roślinami zimnowodnymi, ale sprzęt nie powinien zajmować zbyt dużo miejsca w akwarium. Ważne jest, aby wyposażenie nie miało ostrych krawędzi, o które zwierzęta mogłyby się zranić. Możesz obejść się bez grzejnika przy normalnej temperaturze pokojowej. Złote rybki lubią jeść rośliny wodne.

Tarło złotych rybek odbywa się głównie w miesiącach wiosennych. Jeżeli chcesz również cieszyć się potomstwem, trzymaj przezroczyste kuleczki z dala od rodziców, w przeciwnym razie najprawdopodobniej je pożrą. Najlepszym rozwiązaniem jest z pewnością mały zbiornik hodowlany zanurzony w dużym akwarium.